Այս ամառ ավելի երեւաց այն իրողությունը, որ մեր քաղաքական դաշտը դատարկվել է, ու առնվազն այն լցնելու կարիք կա: Քաղաքականություն բառի տակ հասկացվում է ամեն տեսակ տրյուկ, բայց ոչ իրական քաղաքական կեցվածք: Կամաց-կամաց տրաքեցին բոլոր քաղաքական տրյուկների բոլոր փուչիկները: Ու գուցե դրանով է պայմանավորված նորից գլուխ բարձրացրած խոսակցությունը` երրորդ ուժի ստեղծման անհրաժեշտության մասին, որոնք պտտվում են ՀԱԿ-ից հեռացած մարդկանց` Արամ Սարգսյանի, Դավիթ Շահնազարյանի եւ «Ազատ դեմոկրատներից» հեռացած Արարատ Զուրաբյանի եւ մի խումբ այլ անձանց անունների շուրջը: Ու իսկապես` մեր հանրությունը պետք է նոր դեմքեր գտնի իր միջից կամաց-կամաց փակելու քաղաքական դաշտի ընդդիմադիր հատվածի պարապը, քանի որ ընդդիմությունն է զարգացման գեներատորը:
Մի ուրիշ խոսակցություն էր ամռան սկզբին արծարծվող ու մեր կարծիքով շատ արհեստական թեմայով` արդյո՞ք փետրվարին կայանալիք նախագահական ընտրություններին ընդդիմությունը հանդես կգա միասնական թեկնածուով: Ու այս խոսակցությունը նորից գալիս-հանգում էր նրան, թե ինչպե՞ս իրեն կպահի ԲՀԿ-ն` արդյոք հանդես կգա իր թեկնածուով, թե՞ կպաշտպանի Սերժ Սարգսյանին: Տեսեք, թե ինչպիսի ողբալի վիճակ է ընդդիմությունում, որ նրանց միասնական թեկնածուով հանդես գալը պետք է կախված լինի մեր կարծիքով իշխանական մի թեւի որոշումից, ահա այսպիսի ամայություն է, ուրեմն, ընդդիմադիր դաշտում: Բացի դրանից` այս խոսակցությունն ընդհանրապես արհեստական է: Ի՞նչ միասնական թեկնածու, արդյոք վերջին խորհրդարանական ընտրություններում ընդդիմությունը միավորվե՞ց կամ հանդես եկա՞վ միասնաբար: Ուրեմն ինչո՞ւ պիտի դա տեղի ունենա մի քանի ամիս հետո: Ի՞նչն է փոխվել դրանից հետո: Բացի դրանից` այս ընտրություններում քաղաքական ստատուս քվոն չի փոխվել: Իսկ ընդդիմություն, կարելի է ասել, չի մնացել: Մի պարզեք ո՞վ է, իսկապես ընդդիմությունը, ու հետո նոր խոսեք միասնական թեկնածուից: Թե չէ` ծիծաղելի է: Իսկ ընդհանրապես` կարծում ենք Հայաստանում ընդդիմությունը լայն առումով իր լիազորությունն ավարտեց խորհրդարան մտնելով: Մեզ հարկավոր է նոր եւ իսկապես քաղաքական ընդդիմություն, որը գուցե եւ կարողանա օրակարգ թելադրել, բայց դա միայն տեղի կունենա հաջորդ խորհրդարանական ընտրություններին: Լավ է դա, թե վատ` սա այլ խոսակցություն է, բայց քաղաքական ստատուս քվոն վերստին վերահաստատվել է խորհրդարանական ընտրություններում («ինչպեսի» մասին «Ազգը» գրել է, խոսքը դրա մասին չէ, այլ դե ֆակտո վիճակի), նույնն է լինելու նաեւ նախագահական ընտրություններին: Իսկ եթե հասարակությունը պահանջում է ստատուս քվոյի փոփոխություն, ապա նա պետք է իրական քաղաքական ընդդիմություն ձեւավորի` փոփոխությունների օրակարգով:
Մարիետա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
«Ազգ»
