
Իսկ մյուս թեկնածուների առաջադրումը գուցե սիմվոլիկ է` հիմնական ֆավորիտ լինելը կասկածի տակ լինելու առումով, սակայն չենք բացառում, որ կարող է ստեղծվել այնպիսի պահ, որ առաջադրվեն Գագիկ Ծառուկյանը, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Վարդան Օսկանյանը, գուցե ՀՅԴ-ն սեփական թեկնածու ունենա (ու մենք ուրիշների պես չենք կարծում, որ դա Րաֆֆի Հովհաննիսյանն է լինելու), թեեւ բոլոր այս թեկնածուների չառաջադրման համար բավական պատճառներ կան, թելեր, որոնց ձգողները կանգնած են հարմար պահին դրանք ձգելու: Օրինակՙ վաղը Հայաստանի վերաքննիչ դատարանը քննում է Օսկանյանի ներկայացուցչի բողոքն ընդդեմ Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների դատարանի որոշման, ըստ որի մերժվել էր Օսկանյանի դիմումը` վերացնելու փողերի լվացման հատկանիշով քրեական գործի հարուցման որոշումը: Վերաքննիչի որոշումից կարելի կլինի որոշ բան եզրակացնել` արդյոք դեռեւս վախ կա՞ Օսկանյանի առաջադրման հեռանկարից, թե այդ հարցը «լմնցել» է:
Իսկ Վանո Սիրադեղյանի վերադարձի խոսակցությունները առաջին եւ երկրորդ նախագահների չառաջադրման շրջանակում են, քանի որ ով-ով` Սիրադեղյանը բոլորից ավելի իրազեկված մարդկանցից է Հայաստանի բոլոր երեք նախագահների առումով, ու գուցե կան շրջանակներ, որ ուզում են օգտագործել նրա իրազեկված լինելը: Սակայն Սիրադեղյանը երեւի բոլորից լավ էլ կպատկերացնի, որ քաղաքականությամբ զբաղվելն անվտանգ չէ Հայաստանում, եւ խելքը կհերիքի` չդառնալու ուրիշների թղթախաղի կոզրը, թեկուզ հայրենիք վերադառնալու գնով:
Մարիետա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
«Ազգ»

















































