Արմեն Աշոտյանը ֆեյսբուքյան իր էջում ԿԳ նախարարի պաշտոնում վերանշանակման մասին կատարել է գրառում.
Սիրելի ֆեյսբուքահայություն
Я старый солдат и не знаю слов любви,
Իրականում, դժվարանում եմ արտահայտել իմ շնորհակալությունը հարյուրավոր նամակներին, գրություններին և զանգերին ի պատասխան: Անսահման հուզված էի ձեր ուշադրությունից և ջերմությունից, որն ճառագում են մարդիկ` անկախ իրենց քաղաքական պատկանելիությունից և հայացքներից ՀՀ Նախագահի կողմից իմ վերանշանակման կապակցությամբ:
Կարդացեք նաև
Իմ ընկերներ և ոչ այդքան, իմ համակիրներ ու քննադատները, ծանոթ և անծանոթ մարդիկ, դուք լիցքավորեցիք ինձ, քաջալերեցիք, գնահատեցիք և խոստովանեցիք, որ միասին դեռ աշխատանք ունենք անելու, ճանապարհ ունենք անցնելու:
Շնորհակալ եմ, որ դուք կաք:
“… ձեր ուշադրությունից և ջերմությունից, որն ճառագում են մարդիկ … ՀՀ Նախագահի կողմից իմ վերանշանակման կապակցությամբ”
(նախ, “որ Ճառագում են …, ոչ թե -որն ճառագում են-, կրթության նախարար)
Սկզբում Հրանուշ Հակոբյանը իրեն սարգեց եսիմ ինչ: Հիմա էլ ԿԳ նախարարը: ՈՒրիշ երկրներում կամ ժամանակներում (ասենք սովետի) անձի պաշտանմունք (Աշոտյանի համար ռուսերեն ասեմ, որ հասկանա “կուլտ լիչնոստի”) լինում էր երկրի առաջին դեմքի մակարդակով, ասենք նախագահի, բայց ես խեղճ ու կրակ Հայաստանում նախարարներն են սկսել իրանց աստվածացնել: հույս ունեմ ձեռ են առնում, լավագույն դեպքում: թե չե ողբամ զգես Հայ ժողովուրդ, որ սրնաց նմաններն են իրենց աստվածացնում ու դարձնում անփոխարինելի:
Իրոք որ հարգարժան նախարարը հին զինվոր ա, պատմության գրքերից գիտեմ: Նժդեհի հետ Լեռնահայաստանը փրկեց, Արցախյան ազատամարտում էլ Շուշին ազատագրեց: Այդ սխրանքների համար է պարգևատրվել շքանշաններով ու մեդալներով: Ճիշտ ա մի փոքր տարիքային խնդիր կա, բայց դա միայն Աշոտյանը չի, որ ունի: