Ես վստահ եմ, որ Միկոյանի արձանի շուրջ ամբողջ պատմությունը մեջտեղ է եկել հենց հիմա, որպեսզի հասարակության ակտիվ մասի ուշադրությունը շեղվի առավել կարեւոր այնպիսի հարցերից, ինչպիսին Աստանայի ապտակն էր, կամ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության մեծ-մեծ բլթացնելն ու տակի դատարկությունը, կամ արտագաղթի ահագնացող մակարդակը:
Երկրի համար ճակատագրական խնդիրների ֆոնին, իհարկե, Միկոյանի արձանի տեղադրումը անմեղ մի բան է թվում: Սակայն այս խնդրի քննարկումները եւ արձանը տեղադրելու՝ Երեւանի քաղաքապետարանի եզան համառությունը ապացուցում են եւս մի բան. Հայաստանում հասարակական կարծիքն արհամարհված է:
Կարդացեք վաղվա տպագիր «Առավոտում»
ՄԵՍՐՈՊ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
