Հակառակորդ ենք երկու,
Ես` նվաստս, մեկ էլ` դու,
Մենք երջանիկ ենք եղել,
Երբ իրար չենք հանդիպել:
Կարդացեք նաև
Հանդիպեցինք մեկ-մեկու,
Ես` տաղանդս, մեկ էլ` դու,
Շուքով մտար կյանքիս մեջ,
Մենությանս տվիր վերջ:
Ես` ԵՏՄ, ԵՄ` դու,
Ունենք տարբեր գաղափար,
Շամփրում ենք մեկ-մեկու,
Դարձնում իրար դիվահար:
Ի՞նչ ենք կորցրել` չենք գտնում
Ի՞նչ ենք գտել, չենք կիսում,
Ես չեմ զիջում, ոչ էլ` դու,
Ո՞նց կլինի, ա՛յ, իմ You:
Արդ խամրել է աստղն իմ,
Ցերեկս էլ՝ գիշեր դառավ,
Ես ցնորված, ապուշ ցին,
Դու` կռկռան գորշ ագռավ:
Ի՞նչ եմ արել` չես ներում,
Թույն ես թափում ինձ վրա:
Եթե պառկեմ դագաղում,
Աղի արցունք կշողա՞ս:
Ես` խոզի միս, դու` թուրք մի,
Վրաս ճարպոտ կնայես:
Ախր մեկը հարցնի,
Ինձնից լավը կճարե՞ս:
Խաղաղ կյանք եմ ես սիրում,
Դու` թշնամանք սերմանում:
Իմ հոգու մեջ` խնդություն,
Քո մեջ` արցունք, լաց ու թույն:
Դու` կոկոս ես պարփակված,
Մեջդ մրրիկ ու կայծակ:
Ես` մկան պես թակարդված,
Ծաղրածու եմ, խեղկատակ:
Ես` մեն-մենակ աշխարհում,
Դու` իմ կողքին երևույթ:
Մենք իրար չենք հասկանում,
Դու` գիշեր ես սև ու մութ:
Ու ճիշտ այսպես մի անգամ,
Պապը ցանում է շաղգամ:
Ու քաշում են, քաշքշում,
Շաղգամն հողից չեն հանում:
Չ’ցանեցի ես շաղգամ,
Չթափեցի ես մեղր,
Բայց դու ամեն մի անգամ,
Նետ լարեցիր խեղճիս դեմ:
Իսկ քույրերդ էլ` անվանի,
Զոքանչ-մորդ հովանի,
Հարայ-հուրայ կապեցին,
Ինձ` թշվառիս, կոծեցին:
Բայց իմացի’ր, նու’րբ էակ,
Թեկուզ դառնաս դու կրակ,
Հրդեհներով ամեհի,
Սիրտս խոցել հաջողվի:
Գիտցիր, անունս է Փայլակ,
Ազնավուրի ես որդի,
Ազգանունով իմ կայծակ
Հզոր ցեղիցն եմ` Վարդի:
Ու վեր կելնեմ ես մենակ,
Ձեր զորքի դեմ կանացի,
Ինչպես Դավիթը Սասնա
Մելիքի դեմ տմարդի:
Պայծառ մտքով իմ շիտակ,
Կխորտակեմ չարը ձեր,
Մութ ուժերին ես գիտակ,
Հզոր լույսով կավերեմ…
Սիմակ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
