Հարցազրույց Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի Արեւելագիտության ինստիտուտի գիտաշխատող, պատմական գիտությունների թեկնածու Ալեքսանդր Սկակովի հետ
– Պարոն Սկակով, Մյունխենի Անվտանգության համաժողովի շրջանակում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի հետ փակ հանդիպումից և հրապարակային դեբատից հետո ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց Մյունխենյան սկզբունքների, բանակցային գործընթացում նոր բովանդակության, դրա կառուցողականության մասին։ Ըստ Ձեզ՝ ո՞րն է Ղարաբաղի հարցի բանակցային նոր բովանդակությունը, որն ըստ ամենայնի՝ ամփոփված է նաև Մյունխենյան սկզբունքներում։ Կամ՝ Մյունխենյան սկզբունքները նո՞ր են։
– Իրականում չեմ տեսնում որևէ նոր բովանդակություն, այդ ամենի մասին շատ վաղուց խոսվում է, և այդ ամենը պարզապես բարի ցանկությունների ոլորտից է։ Հասկանալի է, որ երեք կողմերի համար ընդունելի լուծում գոյություն չունի և չի էլ կարող լինել։ Ցանկացած կարգավորում ընդունելի է լինելու կամ մեկ, կամ մյուս երկու կողմերի համար։ Ցավոք, սա է իրականությունը։ Եվ ոչ ավելին։ Ուստի դեռ հիմքեր չեմ տեսնում բանակցային գործընթացի համար և չեմ տեսնում, թե այս իրավիճակում կողմերն ինչից կարող են խոսել։
– Այսինքն՝ չե՞ք կիսում այն կարծիքը, որ Մյունխենյան հանդիպումը շրջադարձային նշանակություն ուներ։
Կարդացեք նաև
– Այն, ինչ մեզ հայտնի է հրապարակային տեղեկատվությունից, հրապարակային դեբատից Փաշինյանի և Ալիևի միջև, որևէ նորություն չէր պարունակում։ Նորությունը միայն հրապարակային դեբատն էր, որը գուցե բավարարեց այդ դեբատի միայն եվրոպացի կազմակերպիչներին, որոնք տեղեկացված չեն հակամարտության իրական բովանդակությունից, պատմությունից և գուցե չհասկացան, որ դեբատը մենախոսություն էր պարզապես երկու ղեկավարների կողմից, և որպես այդպիսին դեբատ չծավալվեց։ Կողմերը շարունակում են զբաղեցնել միմյանց դիրքորոշումները բացառող մոտեցումներ, և դա դեռ երկար է շարունակվելու։
Արաքս ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
