ՌԴ-ն տեղեկատվական գործողություններ է կիրառել ՀՀ ժողովրդավարությունը, ավելի արևմտամետ ղեկավարությանը վարկաբեկելու համար. նշվում է ԱՄՆ ՊՆ հետախուզության գործակալության զեկույցում:
Անդրադառնալով ՌԴ-ի «ապակայունացնող արշավին» զեկույցում նշվում է, թե «ռուսամետ դիվերսանտները, առնվազն 2024 թվականի հունվարից ի վեր, կապված են եղել Եվրոպայում ռազմական և քաղաքացիական թիրախների դեմ տարբեր հրկիզումների, դիվերսիաների և սպանությունների նպատակով դավադրություններ հետ՝ շարունակելով «խաթարել Արևմուտքի համախմբվածությունը և Ուկրաինային ցուցաբերվող աջակցությունը»:
Ռուսաստանը, հավանաբար, ՆԱՏՕ-ի դեմ ուղղակի սրացումը համարում է իր պատերազմական նպատակներին հակաարդյունավետ, մինչդեռ մարտադաշտը դանդաղորեն թեքվում է իր օգտին և փոխարենը կշարունակի օգտագործել գաղտնի գործողություններ, տեղեկատվական և կիբերռգործողություններ՝ ի պատասխան Ուկրաինային ցուցաբերվող Արևմուտքի աջակցության»:
Զեկույցում խոսվում է ՌԴ-ի կողմից Հայաստանի նկատմամբ կիրառված տեղեկատվական գործողությունների մասին. «Ռուս-հայկական հարաբերությունները վատթարացել են անցյալ տարի, քանի որ Հայաստանը սպառնացել էր դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, իսկ Ռուսաստանը տեղեկատվական գործողություններ է կիրառել՝ հայկական ժողովրդավարությունը և ՀՀ ավելի արևմտամետ ղեկավարությանը վարկաբեկելու համար»:
Կարդացեք նաև
Վրաստանի մասով նշվում է, որ Ռուսաստանը «գրեթե անկասկած նպատակ ունի» երկիրը վերադարձնել իր ազդեցության ոլորտ։ Հոկտեմբերին կայացած խորհրդարանական ընտրություններից ի վեր «Վրացական երազանքի» գլխավորած կառավարությունը ստեղծել է մի միջավայր, որը թույլ է տալիս Ռուսաստանին մեծացնել իր ազդեցությունը երկրում։
Բելառուսի պահով նշվում է, որ ՌԴ-ն Բելառուսը համարում է միասնական և անբաժանելի ռուսական քաղաքակրթության անբաժանելի մասը, և Բելառուսը մնում է Ռուսաստանի ամենամոտ գործընկերներից մեկը։ Ռուսաստանը ձգտում է օգտագործել Բելառուսի հետ իր Միութենական պետության պայմանագիրը՝ Բելառուսի նկատմամբ իր քաղաքական վերահսկողությունը ընդլայնելու, ինչպես նաև ՆԱՏՕ-ի դեմ ռազմավարական խորությունը պահպանելու համար։ Ռուսաստանը օգտվում է Բելառուսի ռազմավարական դիրքից Ուկրաինայի հյուսիսային սահմանի երկայնքով՝ օգտագործելով Բելառուսը որպես լոգիստիկ կենտրոն, ՆԱՏՕ-ի հետ բուֆեր, զորքերի մարզման, վերականգնման, հարձակողական գործողություններ սկսելու և ռազմաճակատ զենք մատակարարելու վայր։
Ըստ զեկույցի՝ ՌԴ-ն Կենտրոնական Ասիայում խորը պատմական, տնտեսական, քաղաքական, ռազմական և մշակութային կապեր ունի, որոնք նրան թույլ են տալիս պահպանել կայուն, թեև որոշ չափով անհավասար ազդեցություն տարածաշրջանում։ Ռուսաստանը Կենտրոնական Ասիայի անվտանգությունը նույնպես համարում է իր անբաժանելի մասը և օգտագործում է երկկողմ ու բազմակողմ համագործակցության համաձայնագրերը՝ անվտանգության ճարտարապետությունը վերահսկելու համար, այդ թվում՝ ՀԱՊԿ-ի, ԱՊՀ-ի և Շանհայի համագործակցության կազմակերպության միջոցով: Մոսկվան նաև օգտագործում է Կենտրոնական Ասիայի կախվածությունը ռուսական գազի և նավթի ենթակառուցվածքներից՝ տարածաշրջանի երկրների վրա ճնշում գործադրելու միջոցով իր նպատակներին հասնելու համար:
«Ռուսաստանը նախատեսում է լրացուցիչ բազաների զարգացում Միջերկրական ծովում, Կարմիր ծովում և Հնդկական օվկիանոսում, որպեսզի հնարավոր լինի նավատորմերի միջև տեղափոխությունները։
ՌԴ-ն շարունակում է երկկողմ և բազմակողմ ռազմական վարժանքներ անցկացնել, մասնավորապես՝ Հնդկա-խաղաղօվկիանոսյան երկրների հետ, և, հավանաբար, կընդլայնի երկկողմ պաշտպանական կապերը «Հարավային գլոբալ լրացուցիչ երկրների» հետ հաջորդ տարվա ընթացքում»,- նշվում է ԱՄՆ ՊՆ հետախուզության գործակալության զեկույցում:
Անդրադառնալով ռուս-ուկրաինական պատերազմին, զեկույցում նշվում է, որ Պուտինը գրեթե անկասկած հավատարիմ է Ուկրաինայում հաղթանակին, և նրա նպատակները մնում են հիմնականում անփոփոխ պատերազմի սկզբից ի վեր՝ Ուկրաինայի չեզոքություն և ուկրաինական պետության հետագա բաժանում։
Ըստ զեկույցի՝ բանակցային կարգավորման կամ որպես այլընտրանք արևմտյան հզոր օգնության բացակայության դեպքում, մարտադաշտում հեռանկարը, հավանաբար, կշարունակի դանդաղորեն թեքվել Ռուսաստանի օգտին, չնայած Ռուսաստանի ձեռքբերումները մարտադաշտում դանդաղում են և ՌԴ-ն շարունակում է անձնակազմի և սարքավորումների մեծ կորուստներ ունենալ։
Պատերազմի սկզբից ի վեր Ռուսաստանը կորցրել է առնվազն 10,000 ցամաքային մարտական մեքենա, ներառյալ ավելի քան 3000 տանկ, ինչպես նաև գրեթե 250 ինքնաթիռ և ուղղաթիռ, և ավելի քան 10 ռազմածովային նավ։
«Պատերազմի ընթացքում Ռուսաստանը կորցրել է անձնակազմի ավելի քան 700,000 անդամ։
Ուկրաինայի դեմ պատերազմը թանկ նստեց ռուսական զինված ուժերի, մասնավորապես՝ Ռուսաստանի ցամաքային զորքերի վրա, որոնք պատերազմի սկզբից ի վեր, հավանաբար, ավելի քան 170,000 զոհ են տվել»,- նշվում է զեկույցում։
Ռուսական ուժերը պահպանում են փոքր, աստիճանական առաջընթաց Դոնեցկի և Լուգանսկի մարզերի որոշ հատվածներ գրավելու և ուկրաինական ուժերը Կուրսկի մարզից վտարելու ուղղությամբ։ Այս նպատակով Ռուսաստանը Կուրսկի ելուստի երկայնքով տեղակայեց ավելի քան 10,000 հյուսիսկորեացի զինվոր՝ Ռուսաստանի հարձակողական գործողություններին աջակցելու համար։
Միաժամանակ, Ռուսաստանը թիրախավորում է Ուկրաինայի կարևորագույն ենթակառուցվածքները՝ օգտագործելով միակողմանի հարձակման անօդաչու թռչող սարքեր և հեռահար հրթիռներ՝ խաթարելու նրա ազգային մարտական կամքը։
Հաստատելով բանակցային կարգավորմանը համաձայն լինելը՝ Ռուսաստանը մեծ մասամբ անսասան է մնացել հակամարտությունից հետո Ուկրաինայի չեզոքության, Ուկրաինայի զինված ուժերի չափի նկատմամբ իշխանության և ուկրաինական պետության հետագա բաժանման իր պահանջներում։
Ռուսաստանը, հավանաբար, կշարունակի հյուծման իր ռազմավարությունը, որը կենտրոնացած է մինչև 2025 թվականը Ուկրաինայի դիմադրելու կարողության և կամքի խաթարման վրա և թույլ կտա Ռուսաստանին պարտադրել իր նախընտրելի պայմանները ապագա բանակցային ցանկացած կարգավորման մեջ։
Չնայած Պուտինը և նրա ռազմական առաջնորդները, հավանաբար, կնախընտրեին ավելի արագ մարտադաշտային առաջընթաց, Մոսկվան, կարծես, հարմարավետ է զգում իր դանդաղ առաջխաղացման ներկայիս վիճակի հետ՝ հաշվարկելով, որ դրանք կարող են կայուն կերպով սպառել Ուկրաինայի ռեսուրսները և կամքը և ավելի երկար տևել, քան Արևմուտքի աջակցությունը Ուկրաինային։
