«Մեր ընտանիքից միայն Ռուբենն է Երևանում ծնվել։ Ռուբենը շատ լուսավոր երեխա էր ու առաջին բառը, որ ասաց՝ բարևն էր։ Ինքը բարևում էր բոլորին»,-Ռուբեն Վարդանյանի ծննդյան տարեդարձի կապակցությամբ Ռուբենի ընկերների նախաձեռնած «Երկխոսություն Ռուբենի հետ» խորագրով երեկո-քննարկման ժամանակ ասաց նրա քույրը՝ Մարինե Ալեսը։
Նա հորդորեց՝ եկեք մեր բարևը Ռուբենին այստեղից ուղարկենք և փորձենք այն հարցադրումները՝ հորիզոնական և ուղղահայաց, որը մեր կյանքի ընթացքում մեզ ու երկնքին, Աստծուն հղում ենք, ամփոփենք Ռուբենին ուղարկված ուղերձների խոսակցության շրջանակում․ «Ես երբ խոսում եմ հեռախոսով Ռուբենի հետ, ոչ մի անուն չեմ տալիս, բայց միշտ ասում եմ՝ Ռուբեն, քեզ բարևում են, քեզ համար աղոթում են, ինքն ինձ ասում է՝ Մարին, ես դա զգում եմ։ Այն, ինչ մենք այստեղ անում ենք, այնտեղ նա զգում է»։
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
