Բաց նամակ ՀՀ վարչապետին
Մեծարգո պարոն վարչապետ,
Ձեր վերջին հրապարակային ելույթներում Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու սպասավորների հասցեին հնչեցրած վիրավորական և թշնամական երանգներ պարունակող արտահայտությունները, ինչպես նաև բառապաշարը, խորապես մտահոգիչ են։ Չափազանց ցավալի է, երբ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյան, ով կոչված է լինել ժողովրդի քաղաքական առաջնորդը, իր խոսքով ոչ թե միավորում է հասարակությունը, այլ նոր բևեռացում է սերմանում՝ ցուցաբերելով անհարգալից վերաբերմունք դարավոր ազգային և հոգևոր հաստատության նկատմամբ։
Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին մեր ժողովրդի ինքնության, մշակույթի, լեզվի և հավատքի կերտողն ու կրողն է՝ դարերի ընթացքում լինելով մեր գոյության և դիմադրողականության անկյունաքարը թե՛ փորձության, և թե՛ խաղաղության ժամանակներում։ Եկեղեցու դեմ ուղղված Ձեր խոսքերը վնաս են հասցնում ոչ միայն հոգևոր կառույցին, այլև վիրավորում են մեր ժողովրդի պատմական հիշողությունը, արժեքային համակարգը և հավատքի խորը զգացումները։
Կարդացեք նաև
Ձեր նման պահվածքը՝ լինի կանխամտածված, թե պահի ազդեցությամբ պայմանավորված, մերժելի է ոչ միայն բարոյական, այլև պետական պատասխանատվության տեսանկյունից։ Սա ապարդյուն փորձ է՝ իշխանական լծակների օգտագործմամբ՝ առանց այդ էլ խարխլված ազգային միասնությունը խաթարելու, անհանդուրժողականություն տարածելու և հոգևոր կյանքը քաղաքական շահարկման դաշտ ներգրավելու համար։
Պարոն վարչապետ, իշխանությունը ժամանակավոր է, սակայն պատմական պատասխանատվությունը՝ անխուսափելի։ Սրբազան արժեքների, Մայր Եկեղեցու և նրա սպասավորների դեմ ուղղված խոսքը՝ իր բոլոր հետևանքներով, գեներացվում է ժողովրդի կյանքում և պատճառ դառնում ազգակործան և ժողովրդի բարոյական նկարագիրը խաթարող դրսևորումների։
Կոչ ենք անում զերծ մնալ ապակառուցողական, պառակտիչ արտահայտություններից, առավել ևս՝ պետության ղեկավարին անհարիր բառապաշարի գործադրումից, և վերադառնալ պետական արժանապատիվ գիտակցության ու պատասխանատու բարձր հանգամանքի գիտակցմանը։ Դուք Ձեր անձով պետք է սերմանեք ոչ թե ատելություն, այլ խաղաղություն՝ նախ ներհասարակական կյանքում, ապա նոր մտածեք հարևան երկրի հետ խաղաղության մասին։
Գիտակցեք վերջապես՝ եթե եկեղեցականությունը կրում է ժողովրդի հոգևոր կյանքի ապահովման պատասխանատվությունը, ապա Դուք՝ որպես պետության ղեկավար, երաշխավորն եք պետականության անսասանության և ժողովրդի անվտանգության, առանց որի վտանգված է ազգի ներկան և ապագան։
Հայրենիքը չի կարելի զորացնել ազգային արժեքների դեմ արշավով։ Չի կարող լինել ամուր պետություն՝ առանց ժողովրդի հոգևոր հիմքի և սրբազան արժեքների հանդեպ հարգանքի և նվիրումի։
Սա ընդունեք ոչ թե իբրև եկեղեցի-պետություն ներկա հակասությունը ավելի խորացնելու խոսք, այլ՝ սթափվելու և ներկա կործանարար կացությունը օբյեկտիվ և ճիշտ գնահատելու կոչ։
ԳԵՂԱՐՔՈՒՆՅԱՑ ԹԵՄ ՀՈԳԵՎՈՐ ԴԱՍ
