«Հայաքվե». Նիկոլ Փաշինյանն ուղղակիորեն կատարում է թշնամու առաջ ստանձնած պարտավորությունը։
Ուզում է ցույց տալ, թե իբր կարող է եկեղեցին իր վերահսկողության տակ պահել, անել այնպես, որ Արցախի հարցը գործնական արծարծումներ չունենա հատկապես միջազգային քննարկումներում: Դրան է ուղղված Կաթողիկոսի անձի փոփոխության այն անբարո օրակարգը, որը նա առաջ է քաշում:
Զուգահեռաբար Փաշինյանը նաև այլ խնդիր է լուծում` ստեղծում է քաղաքական կոնֆլիկտ, որի մեջ նորից սկսում է ներկայանալ իբր որպես ժողովրդի պաշտպան։ Նա օգտագործում է այդպիսի բառեր, օրինակ՝ «եկեղեցին վերադարձնելու ենք ժողովրդին»:
Եթե առաջ դևը «նախկիններն» էին, որոնց դեմ նա պայքարում էր՝ որպես դևի գլուխը կտրող, ապա հիմա նա որպես դև է ուզում ներկայացնել Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցին, որի դեմ պայքարում է։ Այդպես նաև իր ընտրազանգվածի հարցն է փորձում լուծել:
