Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանի տելեգրամյան գրառումը
Մեզանում դեռևս տարօրինակորեն կենսունակ է այն պատրանքը, թե եթե Արցախում այս կամ այն զիջումն անեինք Բաքվի բարբարոսական վարչախմբին, ապա իրավիճակն, իբր, այլ կիներ։
Մինչդեռ, թեկուզ միայն դատելով նույն այդ վարչախմբի պարագլխի այժմ արդեն Հայաստանին ներկայացվող անվերջ պահանջներից, թվում է՝ պետք է վաղուց արդեն պարզ լիներ մի տարրական ճշմարտություն։
Ոչ մի զիջում էլ ոչինչ չէր փոխելու և չի փոխելու, քանզի Արցախի բռնազավթումը սկսվելու էր հենց զիջված կետից, իսկ եթե զիջվեր ամբողջ Արցախը, ինչը և արվեց, ապա սկսվելու էր ծավալապաշտական լկտի նկրտումների անվերջ շարանը Հայաստանի հանդեպ, ինչը և սկսվել է։
Կարդացեք նաև
Մենք համառորեն չենք ուզում հասկանալ, որ հենց Բաքվի բռնապետի կողմից այս խնդիրը ձևակերպված է՝ որպես գոյաբանական հարց, և դրա լուծումը մեկն էր և մնում է մեկը՝ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի՝ մեր դեմ սանձազերծած յուրաքանչյուր տեղային և լայնածավալ պատերազմում պետք էր և պետք է դրան պարտության մատնել, իսկ մնացածը «վարդագույն անուրջներ» են, որոնցով կարելի է գոյատևել մինչև, Աստված մի արասցե, Հայաստանի թշնամական նվաճման ավարտը։
