Ադրբեջանի նախագահ Ալիևը հայտարարել է. «Ադրբեջանի քաղաքացիները և բեռները չպետք է տեսնեն հայ սահմանապահների դեմքը։ Չպետք է լինի շփում։ Պետք է լինեն անվտանգության երաշխիքներ, որպեսզի տեղաշարժը լինի ազատ»։ Եթե բառացի «թարգմանենք», ապա սա ուղիղ իմաստով նշանակում է, որ հայ սահմանապահը չպետք է լինի այդ ճանապարհին, Հայաստանը չպետք է վերահսկի բեռները, մարդկանց, երթևեկը, Ադրբեջանը պետք է ազատ օգտվի ճանապարհից՝ առանց խոչընդոտի։
Ինչ անուն էլ տան, կամ ինչ ձևակերպումներ էլ տան, բառիս բուն իմաստով հենց սա է միջանցքը, որը Ալիևը ակնկալում ու փաստացի ստանում է Նիկոլ Փաշինյանից։ Վերջինս ու նրա քպական իշխանությունը չեն ասում, որ լինելու է միջանցք, փորձում են հանրությանը համոզել, թե իբր բան չի փոխվում, այդ ամենը փաթեթավորում են անիմաստ բառակույտերով, Եկեղեցու դեմ արշավանքի «ընդմիջումներին» վարչապետի մամուլի քարտուղարի շուրթերով կիսահերքումներ են տարածում («քաղաքացիների և նրանց ներկայացված փաստաթղթերի համապատասխանությունը չի կարող չստուգվել, իսկ անհամապատասխանության դեպքում նրանց մուտքը ՀՀ տարածք չի կարող թույլատրվել» և այլն), բայց իրականում զիջում են տարածքի սուվերենությունը։
…Հետաքրքիր է՝ մինչև ե՞րբ է իշխանությունը ձևացնելու, թե չի հանձնում միջանցքը, երբ փաստացի ամեն ինչ արդեն փաստաթղթավորման փուլում է։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում
