Իրավական համակարգում աշխատանքի երկարատեւ փորձ ունեցող՝ Երեւանի նախկին դատախազ Րաֆֆի Ասլանյանը, որը 2020-ից դուրս է եկել համակարգից եւ այսօր փաստաբան է, կարծում է, որ դատարաններն ավելի վստահելի են, քան քրեական հետապնդման մարմինները, սակայն հաճախ չեն կարողանում հակադրվել դատախազության դիրքորոշումներին: Նա ասում է, որ երբեւիցե մենք չենք ունեցել ավելի հակադեմոկրատական կառավարում: Զրուցել ենք Ասլանյանի հետ:
– Նախկին իշխանությունները՝ Սերժ Սարգսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի, համարվում են ավելի ավտորիտար, բայց ինչո՞ւ են Ձեր ասած երեւույթներն ավելի տարածված դեմոկրատական համարվող իշխանության օրոք:
– Ես այն կարծիքին չեմ, որ նրանք ավելի ավտորիտար էին: Եկեք քաղաքական հետապնդումների տարրը չբացառենք, դա, կարելի է ասել, միշտ է եղել եւ բոլոր հասարակարգերին բնորոշ է, բայց եթե Սերժ Սարգսյանի իշխանությունն ավելի ավտորիտար լիներ` այս աստիճանի, Նիկոլ Փաշինյանը երբեք ազատության մեջ չէր հայտնվի, եւ ոչ միայն ինքը: Օրինակ, կհիշե՞ք, թե քննադատության համար քանի հոգի է կալանավորվել, զուտ բառ արտասանելու, կոնկրետ ելույթի համար: Ես չեմ հիշում:
– Ես հիշում եմ, օրինակ, Արտակ Գաբրիելյանի գործը, որին իշխանությունը զավթելու մեղադրանք էին առաջադրել՝ թռուցիկներ փակցնելու համար:
Կարդացեք նաև
– Գուցե կային նման հատուկենտ դեպքեր, բայց մենք այսօր ունենք քաղաքական հետապնդման գործեր. Միքայել սրբազանի գործը, Ռուբեն Հակոբյանի, Սամվել Կարապետյանի։ Եթե մենք վերծանում ենք նրանց խոսքի բովանդակությունը պարզ հայերենով, սա ո՛չ իշխանություն զավթելու կոչ է, ո՛չ էլ, առհասարակ, կարելի է կոչ համարել:
– Այդ դեպքում ինչո՞ւ է համարվում, որ այսօր դեմոկրատական իշխանություն է:
– Ո՞վ է համարում: Մենք սովոր ենք եվրոպական կառույցների գնահատականներին հետեւել: Բայց եվրոպական կառույցներն արդյո՞ք այսօր օբյեկտիվ են: Այսօրվա իշխանությունն իր հակառուսականությունը վաճառում է եվրոպական կառույցներին, եւ նրանք լռում են: Դուք պատկերացնո՞ւմ եք՝ եթե այս գործողություններն արվեին նախկինում, այդ նույն եվրոպական կառույցներն ինչ կանեին: Այդ՝ «ժողովրդավարության բաստիոն» արտահայտությունը մենք եվրոպական կառույցներից ենք լսում, հետեւաբար, եթե եվրոպական կառույցները խոսում են իրենց քաղաքական հավակնություններին համաչափ, դրանց օբյեկտիվության մասին մենք չենք կարող կարծիք հայտնել: Ես միշտ կարծել եմ, որ մենք, մեր հասարակության անդամները մեր ներսում պետք է որոշենք` մեր երկիրը ժողովրդավարակա՞ն է, թե՞ ոչ, ոչ թե մեզ պետք է դա ասեն:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
