«Կռիւը սրբազան բան է, ճակատամարտը երբեմն նոյնիսկ օգտակար. անոնցմէ ազգ մը դուրս կու գայ պարտուած կամ յաղթական, սակայն երկու պարագային ալ դուրս կուգայ: Բայց նահանջը հոգիներու, գլխի պտոյտ տուող զառիթափին վրայ, սա նահանջը կը ջնջէ, կ՛անհետացնէ ամէն բան…»
Շահան Շահնուր (1903-1974)
Արցախ վերադա՛րձ։ Այսինքն՝ Արցախ պիտի վերադառնա՛նք:
Շեշտն ու հրամայականը խիստ կարեւոր են, հրատապօրէն առաջնահերթ, այնքան մը որ ամէն մէկ վայրկեան, որ կը սահի առանց շօշափելի արդիւնքի, ի վնաս Արցախին եւ արցախահայութեան է, նաեւ՝ ի վնաս Հայաստանին, ի վնաս հայութեան, ի վնաս մեր Դատին:
Ներկայ վիճակը կրնայ յուսահատական թուիլ։ Յուսալքիչ, ընդվզեցուցիչ, սադրիչ եւ, եւ․․․։ Հայորդին կռնակէն ստացած է դաշոյնի ահարկու հարուածը, այդ ալ՝ իշխանութեան աթոռներուն վրայ գտնուող «ծախուած»-ներուն ձեռքով, թշնամիին վարձկաններու՝ որոնք վտանգաւոր, անխոհեմ եւ անհաշիւ քայլեր առնելով, հայրենիքը աճուրդի հանած են մաս առ մաս։
Սպառնալիքը՝ «Դամոկլեան սուր»-էն աւելի՛ սաստիկ եւ սահմռկեցուցիչ է։ Հայաստան կը գտնուի քաղաքական, ապահովութեան, տնտեսական, մշակութային, ընկերային եւ ամէն տեսակի անկումի դրութեան մէջ։ Անդին, իշխանականներու քարոզիչներուն միջոցով զեկոյցներ կը ներկայացուին, իբրեւ թէ դրախտային վիճակ կը տիրէ երկրէն ներս։ Երեւանի Հիւսիսային պողոտային վրայ ճեմող վերլուծողներ, փաղաքշական նախադասութիւններ իրարու միացնելով, գովաբանական աժան կարծիքներ եւ անոնց հետեւող եզրակացութիւններ կը փոխանցեն: Այս «առաքելութիւնը» իսկապէս որ խորապէս մտահոգիչ է, դաժան իրականութիւններուն դիմաց կոյր ձեւանալով ու մատը վէրքին վրայ չդնելով՝ կուրութիւնը եւ ազգալքումը կը դարձնեն վարակիչ:
Կարդացեք նաև
Այս մթնոլորտին մէջ, միակ լուծումը՝ միահամուռ ընդդիմութիւնն է։ Ծանօթ խօսք է․ «Պատմութիւնը ինքզինք կը կրկնէ»։ Այո, հիմա ալ պատմութիւնը ինքզինք կրկնած է եւ կը գտնուինք դաժան պայմաններու մէջ, սակայն ահաւորն ու աներեւակայելին այն է, որ արտաքինին կողքին՝ թշնամին նաեւ ներքին է։ Շատ աւելի վտանգաւոր եւ թունաւոր։
44-օրեայ պատերազմին, ծանօթ պատճառներով չարաչար պարտուած երկրին իշխանաւորը երբ կառչած կը մնայ իր աթոռին եւ ամէն ճիգ կը թափէ չհեռանալու, հաւանաբար «ինձմէ ետք ջրհեղեղ» մտայնութեամբ, նոր կորուստները կը մնան օրակարգի վրայ, մանաւանդ, որ Փաշինեանի համար Արարատն ու Նոյեան տապանը կապ չունին «Նոր Հայաստան»ին հետ: «Ապագայ կայ» խոստացողը կը խօսի «Արցախի յանձնումով, Հայաստան իսկապէս անկախացաւ» տրամաբանութեամբ, հիմա ալ Սիւնիքէն համաթուրանական ճամբուն բացումը կը վերածէ «ժողովո՜ւրդ, խաղաղութիւնը եկա՜ծ է» ստապատիր քարոզի։ Փաստօրէն, ահաւասիկ ամիսէ մը ի վեր «Զանգեզուրի միջանցք»ը գործնապէս յանձնուած է Պաքուի եւ Անգարայի․․․ ի յիշատակ Թրամփի։
Անտեղի են «ազգընտիր» վարչապետին արտայայտած կարծիքներն ու խօսքերը մէկ առ մէկ յիշելը: Մինչեւ իսկ գերկատարելագործուած համակարգիչը կրնայ խանգարուիլ, խելագարուիլ եւ չգործել։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
