Քաղաքական առումով քանի՞ խմբերի է բաժանված այսօրվա հայ հասարակությունը։ Գուցե և հնարավոր է հաշվել, սակայն դա անշնորհակալ աշխատանք է, ուստի պայմանական բաժանենք այն երեք մասի։
Առաջին հատվածն իշխանություններն են՝ իրենց կողմնակիցներով։
Երկրորդ հատվածը խորհրդարանական ընդդիմությունն է՝ իր հետևորդներով։
Երրորդ հատվածը արտախորհրդարանական ընդդիմությունն է, որն էլ իր հերթին կարելի է մասերի բաժանել, սակայն այս հատվածը դիտարկենք որպես միասնական, մանավանդ որ այստեղ կոնսենսուս կա առ այն, որ ներկա իշխանությունները ապաշնորհ և ապազգային են, Հայոց պետականության համար մեծ վտանգ են ներկայացնում, և բոլորը համակարծիք են, որ այս իշխանությունները չպետք է վերընտրվեն ոչ մի պարագայում։
Կարդացեք նաև
Հայտնի է նաև, որ արտախորհրդարանական ընդդիմության թերևս ամենաակտիվ մասի կողմից վարչապետին անվստահություն հայտնելու նախաձեռնություն է սկսվել, որը, զարմանալիորեն, խորհրդարանական ընդդիմության կողմից այս փուլում ամբողջությամբ չի ողջունվում, հետևաբար դեռևս շոշափելի արդյունքներ այս ուղղությամբ չկան։ Նկատենք, որ պայմանական առաջին հատվածը, այսինքն` իշխանական թևը, ավելի կազմակերպված և միասնական է միայն արտաքինից։
Պառակտումներն այս թևում խորքային են ու հասկանալի պատճառներով՝ թաքնված։ Իմ դիտարկմամբ, կարող է ստեղծվել այնպիսի ներքաղաքական իրավիճակ, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը ստիպված կլինի միաձայն աջակցել վարչապետին անվստահություն հայտնելու նախաձեռնությանը։ Հայաստանյան արտախորհրդարանական ընդդիմադիր դաշտը մարդկային բավականին մեծ ռեսուրսներ ունի և այդ ռեսուրսները, ըստ իս, ավելի մեծացան բոլորովին վերջերս քաղաքական դաշտ մուտք գործած «Մեր ձևով» ժողովրդական շարժման շնորհիվ։
Զգալիորեն արագ տեմպերով այս շարժումը ճանաչողություն և վստահություն ձեռք բերեց իր կազմակերպվածության ու ապագայի նկատմամբ տեսլական ունենալու շնորհիվ, ինչի մասին վկայում են նաև օրերս անցկացված սոցհարցումների արդյունքները։ Ընդդիմադիր դաշտը ամբողջությամբ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու կողքին է, և տարբեր առիթներով դա հաստատվել է հատկապես վերջին հինգ ամիսների ընթացքում, ուստի առանց թերագնահատելու արտախորհրդարանական ընդդիմադիր հատվածի եկեղեցասիրական ու հայրենասիրական ազնիվ մղումներն ու զգացումները, ուզում եմ նշել, որ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու և ազգային արժեքների պահպանման կարևորության մասին ունեցած իր պատկերացումներով «Մեր ձևով» շարժումը տարբերվում է նրանով, որ դա իրենց գործունեության կարևորագույն հինգ ուղղություններից մեկն է համարվում։
Առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձվում Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու դերի բարձրացման համար քաղաքականության մշակմանը՝ Հայաստանը աշխարհում քրիստոնեության կենտրոն դառնալու տեսլականով։ Կարծում եմ արտախորհրդարանական ընդդիմությունը «Մեր ձևով» շարժման հետ, եթե ոչ ամբողջությամբ, ապա առնվազն այս մասով համագործակցելու մասին խորհելու նպատակահարմարությունը չի անտեսի։
Գենադի ՄՆԱՑԱԿԱՆՅԱՆ
