Հասմիկ Պապյանի ՖԲ գրառումը երեկ կայացած միջոցառման մասին.
Այսօր օպերային թատրոնում նշում էին հայ մշակույթի պատմության կարևորագույն դեմքերից մեկի՝ Հայրիկ Մուրադյանի փառապանծ 120-ամյակը։ Մեծ սպասումներով և ակնածանքով էի գնացել հոբելյանին, քանի որ շատ բարձր եմ գնահատում Հայրիկի անգնահատելի գործը և նրա թողած ժառանգությունը։ Ցավոք, ողջ երեկոյի ընթացքում «փնտրեցի» մեծ հային և այդպես էլ չգտա…
Կազմակերպիչները արել էին ամեն ինչ, որպեսզի հնարավորինս «ժամանակակից» ներկայանա Մեծն ազգագրագետը, բանահավաքը և հայ մշակույթի Ռահվիրան։ Ոչինչ չունեմ մոդեռն լուծումների դեմ, հակառակը, ես դրա ջատագովն եմ։
Բայց հայ երաժշտության նվիրյալ մշակի կերպարը այսպես աղավաղելու, աղճատելու համար, հավատացեք մեծ տաղանդ է հարկավոր… Տխրությանս չափ չկա…
Կարդացեք նաև
Դեհ, Յարգելի Տիկին, գացէք՝ «Հաց Բերող»ին շիրիմին վրայ, ու այդտեղ լաց եղէք այսպէս… ինչպէս որ իր թաղումին…
Տարինե՜ր շարունակ՝ Յեղափոխութիւն ուզեցիք, ու վերջապաէս յեղափոխութիւն ստացած, ձեր այդ Սասնա Հանգստափիչկների ծափահարութիւններով:
Նախկիններին յաղթեցի՛ք, ՊՐԱՎՕՕՕ՜…
Հիմա, ինչի՞ց էք գանգատում:
Չնայածշ ինծի համար անցած են այն օրերը երբ կը ցաւէի՝ ՀՀ ոստիկանների մահուան համար… Այնուհանդերձ, Ձեր մեղքը աւելի ծանր է, քան թէ իմինս, որ դէմ էի այն – արիւնալի – յիմարութիւններուն, որոնց Դուք այդպէս զօրակցեցաք…
Նկատի ունենալով տուեալ մեղքերի իւրաքանչիւրին հետեւանքներուն տարբերութիւնը…
Մ. Հայդուկ Շամլեան