«Մեծարգոն» երեկ պաշտոնապես հայտարարեց, որ Արցախից (թոկից) հրաժարվելը իր և իր թիմի առաքելությունն էր։ Սրանով նա, ըստ էության, ստանձնեց այդ «պատմական ձեռքբերման» պատասխանատվությունը։ Այնուհանդերձ, թիմի ներկայացուցիչներն իներցիայով շարունակում են արտասանել նախկին, հնացած հրահանգը, թե՝ «Արցախը հանձնեցին դաշնակցությունը, նախկինները, ռուսները»։
Վստահաբար, սա խոսում է ինֆորմացիայի ուշ տեղ հասնելու փաստի մասին միայն։ Օրեր անց, երբ «առաքելության մասին» հրահանգը տեղ հասնի, հերթով հպարտանալու են իրենց՝ այդ «առաքելության մաս» լինելու փաստով։
Սա հատկապես հետաքրքիր է վերջին օրերի ամենակարևոր սպառնալիքի ֆոնին՝ այսքանից հետո հրապարակել բանակցային ամբողջ փաթեթը, հավելյալ ինչ-որ նամակներ կամ գրագրություն։ Ինչքան էլ «սպառնալիքը» ուռճացվի, փիառվի, այն ի սկզբանե ունի կանխատեսելի արդյունք։
Ինչ էլ գրված լինի 26-ամյա բանակցային աշխատանքային թղթերում, քննարկված-ընդունված-լրամշակված թղթերում, հաճելի-անդուր-վիճելի կետերում, վերջնարդյունքում դրանք բոլորը ենթադրում էին, որ հայկական Արցախ ԼԻՆԵԼՈՒ էր, և 5000 զոհ ՉԷՐ ԼԻՆԵԼՈՒ։
Կարդացեք նաև
Ինչ թուղթ էլ հրապարակվի, իրականությունը սա է։ 2018-ից մերժել են բոլոր բանակցային թղթերը և ստացել այսօրվա պատկերը։ Սա է նրանց «առաքելության» ամբողջ բովանդակությունը։
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ
