Իրավապաշտպան Ռուբեն Մելիքյանը, «Հրապարակի» հետ զրույցում անդրադառնալով տեղի ունեցածին եւ դրա հետեւանքներին, նկատում է. «Հուսահատության պատճառ չկա: Այն, որ Նիկոլին հաջողվելու էր ստանալ նման պատկեր, ձեռքսեղմումներ, դա ինձ չզարմացրեց, այդ ամենի հավանականությունը մեծ էր, քանի որ գործի էր դրվել պետական ողջ ապարատը՝ քրեական գործեր կարող քննչական ապարատը, գաղտնի ծառայությունները, տեղեկատվական բլոկը եւ այլն: Ողջ պետական ապարատը լծված է ազգային եկեղեցու դեմ պայքարում, եւ այս ամենը ինձ չի զարմացնում: Կարեւոր է, որ մենք գիտակցենք՝ եպիսկոպոսաց դասի մարմիններն այն իրավասու մարմինները չեն, որ կարողանան Եկեղեցու վերաբերյալ որոշումներ կայացնել: Երկու կառույց ունենք, որոնք հիմնական որոշումներ կայացնողներն են՝ Ազգային եկեղեցական ժողովը, որը բաղկացած է հոգեւորականներից եւ աշխարհականներից, երկրորդն էլ անձամբ Ամենայն հայոց կաթողիկոսն է: Իմ պատկերացմամբ՝ Եկեղեցուն հավատարմության խոսք ասողները շատ ավելին են: Համացանցում ես ընթերցում եմ մի շարք նման տեքստեր՝ հատկապես քահանաների կողմից, ինչը շատ ողջունելի եւ ոգեւորիչ է:
Այն ՔՊ-ական մոտեցումը, որ այս ամենով հարցեր են լուծվում, չի համապատասխանում իրականությանը: Այո, մենք տեսանք մարդկանց, ովքեր, մեղմ ասած, շատ սխալ քայլեր արեցին, բայց ես չեմ համարում, որ այս քայլով Նիկոլն իր խնդիրը լուծեց: Ես հատուկ ուզում եմ անդրադառնալ Արցախի թեմի առաջնորդին, չեմ կարող ասել, թե նա ինչից էր այդքան վախեցել, սակայն եթե ես չստանամ տեղեկություն, որ այդ մարդուն եկել տարել ու ինչ-որ նյութեր են ներարկել, նոր միայն այդտեղ նստացրել, ապա մենք գործ ունենք շատ ավելի վատ երեւույթի հետ, քան դավաճանությունն է: Ես ինձ կարող եմ այս արտահայտությունը թույլ տալ, որովհետեւ «Արցախի թեմի առաջնորդ» եւ «Նիկոլ Փաշինյան» հասկացություններն անգամ նույն նախադասության մեջ չեն տեղավորվում, էլ ուր մնաց՝ դեմ-դիմաց նստեն ու ինչ-որ հարցեր քննարկեն: Ես չեմ բացառում, որ Նիկոլը կարող է քանդել Եկեղեցին, սակայն չեմ ուզում վհատություն առաջացնել: Հիմա հուսահատվելու ժամանակը չէ, ես դրան էլ եմ դեմ: Հույսս այն է, որ մեր Եկեղեցում առողջ ուժերը գերակայում են: Հավատացյալների աչքով՝ Աստծո գործերն անքննելի են: Հույսն Աստծո ողորմածության վրա պետք է դնել»:
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
