Քաղաքական ուժերն ու տարբեր գործիչներ այս օրերին արդեն 2026 թվականի ընտրություններին մասնակցելու հայտեր են ներկայացնում, ինքնառաջադրման հայտարարություններ անում: Ամենամեծ ընդդիմադիր ուժերը նախկին նախագահներ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի թիմերն են։ Օրերս նախկին ՄԻՊ Արման Թաթոյանը նրանց ուղղված կոչ հնչեցրեց` հորդորելով հրաժարվել ընտրություններին մասնակցելու գաղափարից, որ Նիկոլ Փաշինյանը չվերարտադրվի, միաժամանակ առաջադրելով ինքն իրեն` նորաստեղծ «Միասնության թեւեր» նախաձեռնությամբ:
Ընդդիմադիրներն այս առաջարկը քննադատաբար են ընդունել, այդ թվում՝ Հայ ազգային կոնգրեսը, որի վարչության անդամ Արմեն Խաչատրյանը կարծում է, որ Թաթոյանը լավագույն դեպքում 4 տոկոսանոց ընդդիմություն է լինելու, եւ նրա կոչն ուղղակի բերելու է ձայների փոշիացման: Նրան մի քանի հարց ենք ուղղել:
– Կարծում եք՝ հնարավոր չէ՞ պատկերացնել մի իրավիճակ, երբ Արման Թաթոյանն իշխանությունից հեռացնում է Նիկոլ Փաշինյանին:
– Որքան էլ Փաշինյանի էլեկտորալ ռեյտինգը, իմ գնահատմամբ, ծայրահեղ ցածր գոտում է գտնում, այնուամենայնիվ, երկրորդ տեղում իր հետեւից գնացող ուժն այս պահին չի կարող հավակնել ընտրություններում միայնակ հաղթելու կամ Փաշինյանին իշխանությունից հեռացնելու: Այդ հայտն այսօր ներկայացնել ու ասել, որ ես այն ուժն եմ, որ կարող եմ Փաշինյանին հեռացնել իշխանությունից, մի քիչ, ամեն դեպքում, հավանական չեմ համարում: Կարծում եմ, որ պետք է քաղաքական ուժերի այնպիսի վերադասավորումներ, այնպիսի կոնսոլիդացված հայտ լինի, ես չեմ ասում՝ մի ուժի, այլ՝ երկու, երեք ուժի, որոնք հնարավորություն կտան ընտրողներին՝ 2026 թվականին գնալ ընտրության:
Կարդացեք նաև
– Կարծում եք, որ Սերժ Սարգսյանն ու Քոչարյանը Թաթոյանից բարձր ռեյտինգ ու հաղթելու շա՞նս ունեն:
– Ես չեմ գնահատի, թե ով ավելի շանս ունի: Եթե մենք ապրեինք նորմալ, ստանդարտ պայմաններում, շատ բնական կլիներ, որ ամեն մի քաղաքական ուժ իր քվեն ստանար, ու դրա արդյունքում որոշվեր նրա ներկայացվածությունը: Ի վերջո, մենք պետք է հասնենք նրան, որ սա լինի սովորական պրակտիկա: Մանավանդ եթե, օրինակ, Սահմանադրության հիմար դրույթը` կայուն մեծամասնության վերաբերյալ, վերացնենք, ունենանք կիսանախագահական համակարգ, որտեղ երկու առաջնային մանդատով օժտված մարմիններ են լինելու, որոնք իրար հակակշռելու են, եւ պետության կառավարման ճգնաժամերը կախված չեն լինելու քվեարկության ընթացքից: Ցավոք, մենք չենք գտնվում բնականոն իրավիճակում, որտեղ խնդիրն օրենսդիր մարմնի ձեւավորումն է՝ քաղաքական մշակույթի եղած ստանդարտներին համապատասխան: Բայց մենք մի իրավիճակում ենք, երբ որ բոլոր ընդդիմադիր ուժերն արձանագրում են, որ իշխանության վերարտադրության դեպքում ունենալու ենք շատ ավելի մեծ աղետներ, շարունակվելու է այս աղետալի պատմական ընթացքը, որի մեջ ենք այս պահին, ու գլխավոր խնդիրը դնում ենք աղետաբեր ուժին իշխանությունից հեռացնելը: Բայց միեւնույն ժամանակ մեր գործողություններով ոնց որ թե նպաստում ենք, որ այդ ուժը վերարտադրվի ու շարունակի իր այս ընթացքը:
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
