Տեսանյութերի լրահոս
Խմբագրի սյունակ
Սիրում եմ հանդիպել իմ դասարանցիների հետ: Նույն միջավայրում մեծացած, նույն սերնդի մարդիկ կարող են, օրինակ, կես բառից հիշել այն ֆիլմերը, որոնք բոլորս մի 20 անգամ տեսել ենք (հիմնականում՝ խորհրդային կինոկատակերգությունները), ծիծաղել նույն կատակների վրա, որոնք անհասկանալի են այդ միջավայրից դուրս գտնվող մարդկանց, մտաբերել անցած - գնացած ժամանակները… Վերջերս կարդացի Լուսինե Հովհաննիսյանի «Երեւա, երեւա, Երեւան» հուշագրությունը, եւ այնտեղ էլի կային, այսպես ասած, «կոդեր», որոնք հասկանալի են մեր սերնդին: Դե, արի ու բացատրի այսօրվա դպրոցականներին, թե ինչ իմաստ էինք մենք ներդնում «բակ» եւ «շենքի հետեւ» բառերի մեջ եւ…