«Իմ խորը համոզմամբ այս անտարբերությունը գալիս է եսապաշտությունից՝ մեր մեջ բուն դրած եսապաշտությունից և այս վիճակի հիմնական մեղավորը մեր եսասիրությունն է։ Եթե մենք հետ դառնանք և նայենք մեր անցած երեսուն տարիներին նաև այսօրվան մեր մեծագույն մեղքը, որ մեզ հասցրել է այս վիճակին մեր եսասիրությունն է՝ ագահությունը, միայն սեփական ցանկություններով ապրելու նեղ մտածողությունը։ Եթե մեզ մոտ համայնքի կամ պետականության գաղափարը խորը նստած լիներ, վստահ եղեք, չէր լինի այս վերաբերմունքը, բայց մեզ մոտ կա միայն «ես», լավագույն դեպքում կա ընտանիք, չկա համայնք չկա պետականություն։
Այսօր, երբ մարդուն ասում են՝ «գիտես քեզ համար լավ կլինի» շատ շատերը պատրաստ են ազգային արժեքները, հայրենիքը , հոգևոր այլ արժեքները դնել մի կողմ, միայն նրա համար որ իր համար լավ կլինի ՝ լավ մեքենա կունենա, լավ կապրի, հաճույքներից կօգտվի․ սա է մեր մեծագույն մեղքը։
Մինչև մեզ համար հայրենիքը չդառնա գերակա արժեք՝ բարձր քան մեր սեփական ընտանիքը, քան մեր սեփական ընտանիքի անդամները, մեզ մոտ ոչինչ չի փոխվի․ սա է պետական մտածողությունը»։
Գևորգ Սրբազան
Կարդացեք նաև
Մասյացոտնի Թեմ
