Տարիներ առաջ, երբ փորձում էի հասկանալ, թե ինչի համար են իշխանությանը պետք օլիգարխների հրոսակախմբերը, ես այդ հարցը տվեցի գործնական փորձ ունեցող մարդկանցից մեկին: «Դու չես էլ հասկանա, որովհետեւ շատ հեռու ես այդ աշխարհից, – պատասխանեց իմ զրուցակիցը, – Այստեղ խոսքը միայն տնտեսական լծակների մասին չէ: Խնդիրը փողոցը վերահսկելն է»:
«Վերաhսկել փողոցը» նշանակում է՝ լծակներ ունենալ տվյալ թաղի «լավ տղերքի», ավելի պարզ ասած՝ թաղի խուժանի վրա: Իսկ այդ ներուժը կարող է օգտագործվել ե՛ւ քաղաքական նպատակներով (մասնավորապես, ընտրությունների ժամանակ), ե՛ւ ամենօրյա տնտեսական պրակտիկայում՝ որ ոչ մի մանր ու միջին կրպակատեր չկարողանա «դվիժենի բացել» առանց այդ հրոսակախմբերի թույլատվության:
Ո՞րն է այն կառույցը, եւ ո՞վ է այն պաշտոնյան, որոնք Երեւանում եւ այլ խոշոր քաղաքներում լավագույնս կարող են իրականացնել այդ՝ եվրոպական ստանդարտներից բավականին հեռու, կառավարման եղանակը: Պարզ է, որ նախկինում թաղապետարանը եւ թաղապետը, իսկ այժմ՝ վարչական շրջանի ղեկավարությունը: Հենց այդ կառույցներում «քուչի խուժանի» բարձր կենտրոնացումն օգնում է լուծել բազմաթիվ օպերատիվ խնդիրներ:
Բացարձակապես կարեւոր չէ՝ թաղապետը նշանակվել է, թե ընտրվել է: Կարեւոր չէ նաեւ, նա ՔՊ-ակա՞ն է, թե՞ ՔՊ-ի մտերիմ «եվրոկուսակցության» անդամ: Վաղն իշխանությունը կփոխվի, եւ թաղապետն ու նրա թիմը հանդես կգան, ասենք, Դոգի դրոշի տակ: Խնդիրն այն է, թե ինչպես է «ախպերությունը» հարցեր լուծում:
Մեղավոր են, իհարկե, ոչ միայն իշխանությունը ու քուչի քրեական տարրերը: Մեղավոր են նաեւ իշխանամետ հ/կ-ականները եւ ՔՊ-ին մոտ կանգնած կուսակցականները, որոնք, բռնությունը ձեւականորեն դատապարտելով, ըստ էության, պաշտպանում են իրենց «եվրոինտեգրված» ախպերներին, որոնք ստիպված են, խե՜ղճ մարդիկ, պետականությունը պաշտպանել բռունցքներով:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Ես ավելի շատ քույրիկություն եմ տեսնում, իսկ բռունցքների կիրառումը, պարզապես, «ախպերության» показуха է։
Հ․ Գ․
«Առավոտ»-ի կայքում կարդացի մանկական բժիշկ պրոֆեսոր Գևորգ Թամամյանի ֆեյսբուքյան դիպուկ գրառումը Նոր Նորքի թաղապետարանում տեղի ունեցածի մասին, որտեղ նա նշում է մեր իրականության մեջ տեղի ունեցած հետևյալ էվոլյուցիան – նախկինում ծեծվողներից շատերը իշխանության գալուց հետո փոխանակ դառնային այդպիսի բարքերի դեմ պայքարողներ, դարձան ծեծողներ։