Եկեղեցին Քրիստոսի մարմինն է՝ զորավոր, անբաժան և հարատև։ Բոլոր ժամանակներում նրա սպասավորները՝ թե՛ կուսակրոն, թե՛ ամուսնացյալ, միասնաբար անցել են խաչի ճանապարհը, աղոթել են նույն խորանի առջև, հայրենասեր նվիրումով պաշտպանել հավատը, ժողովրդին ու Հայրենիքը՝ Վարդանանցից մինչև Սարդարապատ ու Արցախ, քարոզել են նույն ԽՈՍՔԸ՝ «հաստատ մնալով նույն մտքի և նույն մտածումի մեջ» (Ա Կարնթ. 110)։
Հայ Եկեղեցու Նվիրապետության մեջ յուրաքանչյուրն ունեցել և այսօր էլ ունի իր առանձնահատուկ դերը և քաջ գիտակցում է, որ Եկեղեցու աստիճանակարգության մեջ Աստծուն հաճելի են խոնարհությունն ու ծառայասիրությունը։ Ուստի չպետք է հոգևորականներին դիտարկել աշխարհիկ չափանիշներով, նրանց գործողությունները նույնացնել կուսակցական, երբեմն, կամազուրկ գործիչների վարքագծի հետ։ Եկեղեցու սպասավորները չեն ծառայում ոչ անձերին, ոչ կուսակցություններին, այլ՝ Աստծուն ու ժողովրդին։
Հորդորում ենք անդրադարձ ունենալ և զգուշանալ Աստծուն ոչ հաճելի գործողություններից, քանզի Տերը նման մտածումները, խոսքերը և գործերը խափանում է. «Եւ զխորհուրդն, զոր խորհիք, խափանէ Տէր, զի Աստուած ընդ մեզ է» (Սբ. Ներսես Շնորհալի Կաթողիկոս)։
Տեր Տիրան քահանա ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Բյուրավանի սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու հոգևոր հովիվ
թե՛ կուսակրոն, թե՛ ամուսնացյալ․․․
և թե՛ կուսակրոն ամուսնացյալ։