Երևանի օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի Բիզե-Շչեդրինի «Կարմեն սյուիտ» բալետային ներկայացմանը, տասը տարի առաջ, Էսկամիլիոյի դերապարով հանդես եկավ Բելգիայի թագավորական թատրոնի առաջատար մենապարող Դավիթ Վարդանյանը: Հայրենիքում առաջին անգամ հյուրախաղով ժամանած արտիստը փայլեց ուժի և տղամարդկության իդեալի խորհրդանիշ հանդիսացող ցլամարտիկ Էսկամիլիոյի կերպարում:
Դավիթ Վարդանյանը Երևանի օպերային թատրոնում Էսկամիլիոյի կերպարում
Այն ժամանակ մենք զրույց վարեցինք նրա հետ: Հիշեցնենք, որ Երևանի պարարվեստի քոլեջի սանը 15 տարեկանում տեղափոխվել է Գերմանիա, ուսումը շարունակել Շտուտգարտի բալետի ակադեմիայում, ավարտելուց հետո բեմ բարձրացել Դրեզդենի, Ամստերդամի, Անտվերպենի և այլ թատրոններում:
Հիմա էլ, տասը տարի անց՝ արտիստին օրերս պատահաբար հանդիպեցինք երևանյան սրճարաններից մեկում: Առաջին հայացքից մեզ թվաց, որ նա հրավիրված է օգոստոսի 28-ին Ստեփանավանում մեկնարկող ԱՐԵՆԱ ԼՈՌԻ արվեստի միջազգային փառատոնի առաջին ներկայացմանը՝ Խաչատրյան «Դիմակահանդես»-ին մասնակցելու նպատակով: Իսկ զրույցի առաջին վայրկյաններից պարզեցինք, որ արտիստը 12 տարվա բուռն բեմական ստեղծագործական գործունեություն ծավալելուց հետո, արդեն 8 տարի է, ինչ հեռացել է մեծ բեմից, առողջական խնդիրների պատճառով:
Կարդացեք նաև
Դավիթը տեղեկացրեց, որ 2018թ. Հոնկոնգում հիմնել է իր դպրոցը, քանիցս նշելով, իր խոսքերով՝ նվիրվել էի դասատուի, փորձավարի աշխատանքին: Սա շարունակվել է մինչև 2024թ., երբ որպես փորձավար-բալետմայստեր հրավեր է ստանում Թյուրինգեայի Ալթենբուրգ քաղաքի բալետի թատրոնից:
«Հունիսին թատրոնում իրականացրինք գալա համերգ, մասնակցությամբ իմ ընկերների, այսօր բալետային աստղեր Մայա Մակխատելիի, Լիանա Սալենկոյի, Դենիս Չերևիչկոյի… Հայաստանից հրավիրել էինք Ռազմիկ Մարուքյանին: Պիտի ասեմ, որ թեև բեմական կարիերայիս ընթացքում, հանգամանքների բերումով, ընդամենը մեկ անգամ, ինչպես ընդունված է ասել առաջին ու վերջին անգամ, (ժպտում է Ս.Դ.), ներկայացա հայրենիքում, Երևանի օպերային թատրոնում, բայց մշտական կապի մեջ եմ հայաստանցի արվեստագետների,մասնավորապես բալետարվեստի ներկայացուցիչների, ընկերներիս հետ: Նշեմ, որ կայացած, իսկապես շքեղ գալա համերգին երկու հրաշալի պարային համարներով հանդես եկան նաև գերմանաբնակ ճանաչված խորեոգրաֆներ Արմեն Հակոբյանը, Արշակ Գալումյանը…»,- ասաց մեր զրուցակիցը:
Դիտարկմանը, թե թատրոնը, որտեղ ինքն աշխատում է, վերջերս հայտնվել էր ոչ միայն գերմանական մամուլի էջերում. պատճառը Չայկովսկու «Քնած գեղեցկուհի» բալետի պրեմիերան էր, որոնցում գովեստի խոսքերի պակաս չկար, նաև ողջունում էին թատրոն դասական բալետի վերադարձի առիթով, Դավիթը պատասխանեց. «Այո, «Քնած գեղեցկուհին» մեծ հաջողություն ունեցավ: 14 տարի ոչ մի դասական բալետ չեր բեմադրվել այդ թատրոնում, փոխարենը միայն ժամանակակից, մոդեռն, պարերն էին դոմինանտում: Դա եղել է մասնագիտությամբ խորեոգրաֆ, նախկին տնօրենի որոշումը: Հիմա արդեն այդ պաշտոնում է Վիտալի Պետրովը, որն իմ համադասարանցին է, ում հետ Շտուտգարտում սովորել ենք մեծանուն Պյոտր Անտոնի Պեսովի ղեկավարությամբ, և նրա հետ որոշեցինք թատրոն հետ բերել դասականը, ի դեպ, հենց ինքն էլ «Քնած գեղեցկուհու» խորեոգրաֆն է»:
Զրույցի ընթացքում Դավիթը քանիցս իր հիացմունքը հայտնեց մեր թատրոնի մասին, մասնավորապես շեշտելով. «Ուրախ եմ մեր թատրոնի վերջին մի քանի տարիների ձեռքբերումների համար: Առանց չափազանցության՝ բարձրացել է թե օպերային, թե բալետային ներկայացումների և քանակը, և որակը: Ողջունելի է նաև, որ հաճախակի են դարձել ոչ միայն օպերային և բալետային հանրահայտ արտիստների հրավերները, այլև համբավավոր ռեժիսորների, հատկապես նշեմ ամենավերջին՝ «Բոլերո» և «Սրբազան գարուն» բալետների հրաշալի բեմադրությունները: Այս ամենն, իհարկե, մաեստրո Կարեն Դուրգարյանի՝ ոլորտին գերազանց տիրապետելու և որպես տնօրեն, թատրոնը ճիշտ ստեղծագործական ռելսերի վրա դնելու արդյունք է»: Դավիթ Վարդանյանն առանց մանրամասնելու հավելեց, թե արդեն հանդիպել է մաեստրոյի հետ, մասնագիտական զրույց են ունեցել և ինքն իր աջակցությունն է հայտնել:
Սամվել ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
