Նոյեմբերի 8-ին, այն բանից հետո, երբ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի ղեկավարները հայտարարություններ արեցին իրենց տարածքով բեռների տարանցման սահմանափակումները հանելու մասին, ցորենով բեռնված գնացքը Ղազախստանից հասավ Հայաստան՝ անցնելով Ռուսաստանի, Ադրբեջանի եւ Վրաստանի տարածքով։ Այս ցուցադրական բեռնափոխադրումը դեռ չէր նշանակում, թե ճանապարհը գործում է, կամ որ այն ամբողջությամբ ապաշրջափակված է։ Իրականում Հայաստանի պետական մարմիններն անգամ չգիտեն, թե ով է պատասխանատու այս ճանապարհի համար։ Տարրական հարցը՝ երբ հնարավոր կլինի Ղազախստանից եւ Ռուսաստանից Ադրբեջանի տարածքով նոր բեռներ տեղափոխել, մնում է օդում։
«Սպայկա» ընկերության տնօրեն Դավիթ Ղազարյանը չի կարծում, որ նոր ճանապարհը պետք է Հայաստանին։ «Այն միայն կաշխատի ցորենի համար։ Լարսին ալտերնատիվ երբեք չի լինի»,- մեկնաբանեց նա։
Տնտեսագետ Հրայր Կամենդատյանը կարծում է, որ ոչ մի բեռ, այդ ճանապարհն անցնելիս, անվտանգ չի լինելու։ Ըստ նրա, անգամ եթե բեռների ապահովագրություն լինի, դա տրանզիտի վճարների, մարժաների վրա է ազդելու։ «Բայց դա չէ հարցը, այլ՝ այն, թե արդյոք նրանք կօգտվե՞ն այդ ճանապարհից, եթե, ենթադրենք, իրենց գնած վառելիքը եւ հացահատիկը, եթե Ադրբեջանում կանգնեցնեն գնացքները եւ թալանեն, ինչպես 80-ականների վերջում էին կատարում։ Այս ամեն ինչի վերջը գալու է։ Պետք է հասկանալ, թե տեսական, տնտեսական օգուտները հաշվելը որ չափով է ներդաշնակ Արեւմտյան Ադրբեջանի խոսույթի հետ, որն անընդհատ ծավալվում է։ Այդ խնդիրն առանց ադրբեջանական բարի կամքի էլ եղել է»,- ասում է տնտեսագետը։
Ըստ նրա, ցանկացած տնտեսական հարց այսօր անիմաստ է քննարկելը, երբ մեր հարեւանները չեն էլ թաքցնում, որ նրանց հիմնական նպատակը Հայաստանի մասնատումն ու պետականության վերացումն է։ Իսկ գործարարներին, որոնք ուզում են Ադրբեջանով բեռ տեղափոխել, խորհուրդ է տալիս իրենց հաշվարկները կառուցելուց առաջ միացնել եւ դիտել կադրերը, թե ինչպես են հայ գերիներին, կապկպած վիճակում, գնդակահարում Ջերմուկի սարերում։
Կարդացեք նաև
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
