Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի գործով ՄԱԿ-ի դատարանում շարունակվող լսումների ժամանակ Ադրբեջանի ներկայացուցիչ պրոֆեսոր Վոն Լոուն դատարանին հորդորեց վճռականություն ցուցաբերել Ադրբեջանի հայցի իրավազորության հետ կապված հարցով։
Հիշեցնենք՝ Հայաստանի առարկությունների ներկայացման ժամանակ Հայաստանի ներկայացուցիչ Լոուրենս Մարտինը հայտարարել էր, որ չպետք է թույլ տալ, որ Ադրբեջանը պահանջի, թե իրավասու է բողոքներ ներկայացնել այն արարքների կամ գործողությունների վերաբերյալ, որոնք տեղի են ունեցել իր՝ Կոնվենցիային միանալուց առաջ։
Պրոֆեսոր Վոն Լոուն հայտարարեց, թե իբր Հայաստանը սխալ է ներկայացնում Ադրբեջանի հայցը ու ոչ իրավացիորեն պնդում, որ Ադրբեջանը փոխել է իր հայցը․ «Ադրբեջանը չի փոխել իր հայցը՝ այն միշտ ուղղված է եղել Հայաստանի՝ 30 տարվա էթնիկ զտման քաղաքականությանը և մշակութային արժեքների ոչնչացմանը՝ ներառյալ ադրբեջանցիներին իրենց հողերից վտարումը և նրանց վերադարձին խոչընդոտելը»։
Կարդացեք նաև
Ադրբեջանի ներկայացուցիչն ասաց, որ ադրբեջանական կողմը միշտ էլ իր հայցերով պնդել է, որ հայերը ականներ են տեղադրել՝ այդպիսով վնաս հասցնելով նաև շրջակա միջավայրին։
Անդրադառնալով հայկական կողմի այն փաստարկներին, թե դատարանն իրավազորություն չունի այն պահանջների և պնդումների նկատմամբ, որոնք բարձրացնում է Ադրբեջանը և որոնք տեղի են ունեցել մինչև 1996-ի սեպտեմբերի 15-ը՝ կողմերի համար Կոնվենցիայի ուժի մեջ մտնելը, ասաց․ «Էթնիկ զտումը մի գործողություն չէ, այլ արշավ, քաղաքականություն։ Դա շարունակվել է 1994-ից, 1996-ից հետո և մինչև այսօր շարունակվում է։ Ադրբեջանի հայցը այն մասին է, որ Հայաստանն իր պարտավորությունները խախտել է շարունակական կերպով՝ 30 տարիներ շարունակ։ Մենք չենք պահանջում դատարանից, որ այն որոշի, որ Հայաստանը խախտել է Ադրբեջանի իրավունքները, այլ որ որոշի՝ Հայաստանը խախտել է իր իսկ հանձնառությունը՝ Կոնվենցիայով սահմանված»։
Ադրբեջանի շահերը պաշտպանող պրոֆեսոր Ստեֆան Տալմոնն էլ նշեց, թե Հայաստանը չի ասում՝ կոնկրետ երբ պետք է հայց ներկայացվեր, որպեսզի կանխվեր այն խելամիտ ակնկալիքը, որ Ադրբեջանը հայց չի ներկայացնի՝ 1996-ի սեպտեմբերի 15-ի՞ն, 2006-ի սեպտեմբերի 15-ի՞ն, թե՝ այլ ամսաթվով․ «Ադրբեջանը կարող էր իր հայցը ներկայացնել երբ ուզեր, բայց կային սպասելու համար պատճառներ․ Ադրբեջանը սպասում էր, որպեսզի կարողանար ապացույցներ ունենալ Հայաստանի կողմից օկուպացված տարածքներից։ Իսկ դա տեղի ունեցավ այն ժամանակ, երբ Ադրբեջանն ազատագրեց այդ տարածքները»։
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
