Անկախ ամեն ինչից, պետք է երևի թե շնորհակալություն հայտնել ռուսաստանցի քաղաքագետ Սերգեյ Կուրղինյանին: Թող տարօրինակ չհնչի, սակայն նա իր հայաստանյան ելույթով ակնհայտորեն բավականին ամրացրեց հայաստանյան հասարակության մոտ արդեն իսկ սաղմեր տվող այն գիտակցությունը, որ Ռուսաստանի Դաշնության հետ հարաբերությունները վաղուց արդեն դաշնակցային չեն, կամ ավելի ճիշտ՝ Ռուսաստանը Հայաստանի հանդեպ վաղուց արդեն չի տածում դաշնակցային ընկալումներ ու պատկերացումներ:
Կուրղինյանի ելույթը ևս մեկ անգամ եկավ հաստատելու այս ամենը, ինչպես նաև բավականին աշխուժացրեց հասարակական մթնոլորտը այս տեսանկյունից, ինչը ևս կարևոր է՝ կարևոր թեմաները հասարակական քննարկման առարկա դարձնելու համար: Միևնույն ժամանակ, Կուրղինյանի ելույթը մեզանում ևս մեկ անգամ վեր հանեց մի տխուր իրողություն:
Հայաստանի հասարակական գիտակցության մեջ տեղի ունեցող փոփոխություններին զուգահեռ, այնուամենայնիվ, ակնհայտ է, որ դեռևս կան շատ ու շատ զգալի շերտեր, որոնք պատրաստ են արդարացնել Ռուսաստանի ցանկացած քայլ, որ կիրառվում է Հայաստանի դեմ և ներառում է Հայաստանի ու հայաստանցիների շահերի և արժանապատվության ոտնահարում: Հայաստանում մշտապես գտնվում են ոչ քիչ թվով մարդիկ, որոնք պատրաստ են արդարացնել Ռուսաստանին ցանկացած դեպքում: Սա չափազանց վտանգավոր երևույթ է, որը հնարավոր է չեզոքացնել, իհարկե, ոչ թե ինչ-որ հրամաններով կամ արգելող գործողություններով, այլ միայն ու միայն հասարակական գիտակցության փոփոխության ուղղությամբ շարունակական քայլերով:
Շատերի համար Սերգեյ Կուրղինյանին չափից շատ են ուշադրության արժանացնում Հայաստանում, մինչդեռ նա այդքան ուշադրության արժանի չէ: Իրականում, իհարկե, Ռուսաստանից ժամանած հյուրին թերագնահատել պետք չէ: Սերգեյ Կուրղինյանը ռուսաստանյան քաղաքագիտական շրջանակներում հանդիսանում է առանցքային գաղափարախոսներից և սցենարիստներից մեկը: Սակայն խնդիրը միայն նա էլ չէ: Խնդիրն այստեղ այն է, որ Կուրղինյանի առիթով ստեղծված իրավիճակն ինքնին վեր է հանել շատ ավելի լայն ներքին իրողություններ ու երևույթներ, որոնք Հայաստանում կարիք ունեն նման առիթներով ջրի երես դուրս գալու պարբերաբար, այլապես դրանք մշտապես կարողանում են մնալ ջրի տակ և լինել աննկատ՝ իրենց գործն անելով այդպես:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
