«ՄԵՐ ԵՐԳԵՐԸ» Փետրվարի 14-ից մեր քաղաքում վաճառվող բազում ձայնասկավառակներին ավելացավ եւս մեկը՝ երգիչ Սամվել Գրիգորյանի «Մեր երգերը» անունը կրող անդրանիկ ձայնասկավառակը։ Երգիչ Սամվել Գրիգորյանը մասնագիտությամբ դերասան է։ Կարճ ժամանակահատվածներով աշխատել է «Մետրո», «Ոզնիներ» եւ Գ. Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոններում։ Բեմական առաջին քայլերն արել է «Լապտերիկ» էստրադային խմբի կազմում, երբ ընդամենը 8 տարեկան էր։ Առաջին անգամ պրոֆեսիոնալ բեմում երգել է 1991-ին՝ «Mr. music» փառատոնում եւ գրավել 5-րդ տեղը։ Ունի զուգերգեր Արմինե Գրիգորյանի, Արսեն Սաֆարյանի, Նաիրա Տեր-Կարապետյանի եւ այլոց հետ։ Թեեւ հյուրախաղերով հաճախ է եղել Ռուսաստանի եւ արտերկրյա շատ քաղաքներում, բայց երբեւէ չի պատրաստվում հեռանալ Հայաստանից եւ երազում է, որ մեզ մոտ կյանքն այնքան լավանա, որ բոլոր արտագաղթող հայերը վերադառնան հայրենիք եւ իր երեխաներն Հայաստանում ապրեն բարեկեցիկ կյանքով։ – Նախ, շնորհավորում եմ անդրանիկ ձայներիզիդ առթիվ։ Ի՞նչ ոճի երգեր են նրանում ներառվել եւ ինչո՞ւ «Մեր երգերը»։ – Ցանկություն կար ձայներիզը թողարկել մարտի 8-ին կամ ապրիլի 7-ին՝ որպես կանանց տոնի նվեր, սակայն քանի որ ամեն ինչ պատրաստ էր, այն թողարկվեց սբ. Վալենտինի տոնի առթիվ։ Ձայներիզը բաղկացած է 11 երգերից, որոնք հիմնականում ժողովրդական ուրախ եւ պարային երգեր են, որոնց բնօրինակները չեն աղավաղվել, թարմացվել են միայն երգերի գործիքավորումները։ Ձայներիզում տեղ են գտել նաեւ Ջիվանու «Բլբուլի նման», ինչպես նաեւ Ավետիս Բերբերյանի եւ Արմինե Գրիգորյանի հեղինակային «Մայլի աղջիկ» երգերը։ Իսկ թե ինչու «Մեր երգերը», որովհետեւ դրանք իսկապես մեր հին ու լավ երգերն են։ – Քո երգացանկում գերիշխում է ժողովրդական երգ-երաժշտությունը։ Ինչո՞վ է դա պայմանավորված։ – Ծնվել եւ մեծացել եմ այնպիսի ընտանիքում, որտեղ միշտ հնչել է ազգային երգ-երաժշտությունը։ Ի դեպ, մայրիկիս կողմը սասունցիներ են եւ ես դեռեւս մանկուց մշտապես լսել եմ սասնա երգեր եւ դաստիարակվել այդ ոգով։ Ուղղակի չեմ կարող չսիրել ու չկատարել իմ ազգի, իմ ժողովրդի երգերը, որոնք ինձ համար ամենահարազատն են։ Դրանք ժամանակին երգել են մեր պապեր-տատերը, նրանցում մեր արմատներն են։ Եվ եթե իմ սերնդի երգիչները չանդրադառնան այդ երգերին, վստահ եմ, որ ժամանակի ընթացքում դրանք կամաց-կամաց կմոռացվեն, քանզի, ցավոք, այսօր Հայաստանում գերիշխում է արեւելյան եւ ԱՄՆ-ից ու Եվրոպայից ներթափանցող երաժշտությունը։ – Այսօր դու հանդես ես գալիս նաեւ որպես հաղորդավար-շոումեն։ Բեմի դերը քո կյանքում։ – Բեմն իմ կյանքն է, ես չեմ կարող ապրել առանց բեմի։ Այն, ինչ կատարվում է բեմում, ինձ շատ հոգեհարազատ է։ – Ինչո՞վ ես այժմ զբաղված։ – Օրերս ձայնագրեցի բավականին գեղեցիկ մի նոր երգ, որի հեղինակը Խաչիկ Սահակյանն է։ Այն բաղկացած է Տերունական աղոթքից։ Վստահ եմ, որ «Հայր մեր» անվանումը կրող իմ նոր երգը անտարբեր չի թողնի ոչ մեկին։ Ի դեպ, մտադիր եմ այդ երգի հիման վրա նկարահանել իմ երկրորդ տեսահոլովակը։ Ցանկություն ունեմ նաեւ «Հայր մեր» երգով մասնակցել «Սայաթ-Նովա-2002» մրցանակաբաշխությանը, թեեւ նպատակս ոչ թե հաղթելն է, այլ այդ գեղեցիկ երգը հանդիսականների լայն զանգվածին ներկայացնելը։ Տեղեկացնեմ նաեւ, որ արդեն աշխատում եմ իմ երկրորդ սկավառակի վրա, որի երգերից 6-ը պատրաստ են, դրանք ունկնդրին ծանոթ իմ երգերն են, որոնք կհնչեն ռեմիքս տարբերակով, իսկ մնացածը կլինեն բացառապես նոր երգեր։ Այս տարի մտադիր եմ թողարկել նաեւ իմ երրորդ ձայներիզը, որը բաղկացած կլինի հանդարտ երգերից։ – Իսկ ի՞նչ կասես մենահամերգ-հյուրախաղերիդ մասին։ – Օրերս Գուրգեն Դաբաղյանի հետ հյուրախաղերով մեկնում եմ Մոսկվա։ Ունեմ նաեւ հյուրախաղերի մի շարք այլ հրավերներ։ Պատրաստվում եմ մենահամերգի, որով երաժշտասերներին կներկայանամ ամռան սկզբներին, որը, ըստ իմ նախնական մտահղացման շատ հետաքրքիր շոու է լինելու, որը կվարեն այն բոլոր երգիչ-երգչուհիները, որոնց մինչ օրս ես ինքս եմ ներկայացրել։ Այդ օրը ես բեմում հանդես կգամ միայն որպես երգիչ եւ այն կլինի իմ երջանիկ օրերից մեկը։ ԳԱՅԱՆԵ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ