Համոզված է Գենադի Բարիշնիկովը
2002թ. Հայաստանում իր գործունեությունն է սկսել Ռուսաստանի ԱԳՆ-ին կից միջազգային գիտամշակութային համագործակցության ռուսական կենտրոնի ներկայացուցչությունը՝ որի ղեկավարն է Գենադի Բարիշնիկովը։ Նա հիացած է հայ ժողովրդի մշակույթով, սակայն գտնում է, որ ցանկացած մշակույթ չի գոյանում բացարձակ ստերիլ միջավայրում, եւ ոչ մի ժողովուրդ չի կարող մյուսից անկախ ապրել։ «Ոչ մի վատ բան չկա ժողովուրդների հոգեւոր համերաշխության մեջ։ Ընդհակառակը, ազգային մեկուսացումը հանգեցնում է հետամնացության, ազգին դուրս թողնելով համաշխարհային քաղաքակրթության մայրուղուց»,- կարծում է պարոն Բարիշնիկովը։
Նկատենք, որ 32 երկրներում ներկայացուցչություն ունեցող այս կենտրոնը մեր երկրում չունի նստավայր, ինչը անհրաժեշտ է լայնածավալ գործունեություն իրականացնելու համար։ Ուշագրավ միջոցառումներ Հայաստանում կենտրոնը շատ է կազմակերպել եւ աշխատակիցները դարձյալ հանգել են նույն պարզ մտքին՝ ռուսաց լեզուն անհրաժեշտ է ԱՊՀ երկրների ժողովուրդներին։ «2003-ի դեկտեմբերին ԱՕԿՍ-ի ու մեր կենտրոնի կազմակերպած մի միջոցառման ժամանակ չինացին ու հայը հաղորդակցվում էին ռուսերենով»,- որպես ասվածի վառ ապացույց, հիշեց պարոն Բարիշնիկովը։ Նրա կարծիքով, սխալ էր 90-ականներից սկիզբ առած ռուսական դպրոցների դեմ ուղղված շարժումը Հայաստանում։ Ի դեպ, նրա հաշվարկներով, Ադրբեջանում գործում է 230, Վրաստանում՝ 170 ռուսական դպրոց, իսկ Հայաստանում «ռուսերենի ուսուցումը սեկցիաների մակարդակով է տարվում»։
Գ. Բարիշնիկովի դիտարկմամբ, լեզվական պրոբլեմը երբեմն վերաճում է քաղաքականի։ Այնպես որ, պետք է նրբանկատորեն մոտենալ այդ խնդրին։ Նրա կարծիքով, ռուսական դպրոցների վերաբացումը բնավ չի նշանակում ոտնձգություն հայոց լեզվի դեմ։ «Այսօր Ռուսաստանից վերադարձած ընտանիքների երեխաները ի՞նչ կրթություն պետք է ստանան։ Ասենք, մինչեւ 6-րդ դասարան Ռուսաստանում են կրթվել, հիմա Հայաստանում որտե՞ղ շարունակեն ուսումը»,- մտահոգված է կենտրոնի ներկայացուցիչը։
«Մի քանի տարի է՝ Հայաստանում մշակութային կյանքն աշխուժացել է, բայց՝ միայն Երեւանում։ Պետք էր տեսնել, թե ինչպես էին ռուս արվեստագետներին ընդունում Գյումրիում, Վանաձորում, Գավառում»,- փաստեց գիտամշակութային կենտրոնի ղեկավարը։ Ի դեպ, կենտրոնը արդեն հրատարակել է բանաստեղծությունների ժողովածու, որտեղ ռուսերենով տեղ են գտել հայ երիտասարդների ստեղծագործություններ։ Ավանդույթ է դարձել օպերաների համատեղ բեմադրումը։ Պարոն Բարիշնիկովի մեջ տպավորվել է հատկապես 1992-ին Երեւանի կոնսերվատորիայի օպերային ստուդիայում Մոսկվայի թատերական արվեստի պետական ինստիտուտի ուսանողների ուժերով բեմադրված Ա. Տիգրանյանի «Անուշը»։ Այսօր նույն ինստիտուտի ասպիրանտուրայում ուսանում են հայ շնորհալի երաժիշտներ։
Գիտամշակութային կենտրոնը 2004-05թթ. հետաքրքիր ծրագրեր ունի։ Այս տարվա կեսերին Հայաստանում կանցկացվեն Ռուսական մշակույթի օրեր, իսկ Հայկական մշակույթի օրեր Մոսկվայում՝ 2005-ին։
Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
