«ԱՆՈՒՇԸ» ՀԱՋՈՂՎԱԾ ԷՐ Մշակույթի գործիչների կարծիքները՝ առանց մեկնաբանությունների Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի եւ բալետի ակադեմիական թատրոնում մայիսի 15-ին կայացավ Ա. Տիգրանյանի «Անուշ» օպերայի պրեմիերան՝ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Գեղամ Գրիգորյանի բեմադրությամբ։ Այս բեմադրությունը թվով 5-րդն է։ Գլխավոր դերերում հանդես եկան. Անուշ՝ ՀՀ վաստակավոր արտիստուհի Անահիտ Մխիթարյան, Սարո՝ Գարրի Սեթյան (Խարկով) եւ Մոսի՝ Երեւանի պետկոնսերվատորիայի ավարտական կուրսի ուսանող Գեւորգ Հակոբյան։ Երգչախմբի գլխավոր խմբավար՝ Կ. Սարգսյան, գլխավոր բալետմայստեր՝ Վ. Գալստյան, բեմադրող նկարիչ՝ Գ. Սահակյան։ Ներկայացումը ղեկավարեց թատրոնի գլխավոր դիրիժոր Կ. Դուրգարյանը։ Պրեմիերայից հետո խնդրեցինք մշակույթի գործիչներին՝ իրենց կարծիքը հայտնել ներկայացման մասին։ Արաքսի Սարյան (արվեստագիտության թեկնածու, Երեւանի պետկոնսերվատորիայի պրոֆեսոր). «Չտեսնել, չգնահատել «Անուշի» այս բեմադրությունն իրականացնողների ստեղծագործական աշխատանքը, կնշանակի չհաղորդել նրանց հետագա ձեռքբերումների նոր խթան, ոգեւորություն։ Կարծում եմ, օպերային թատրոնը իր գեղարվեստական ղեկավար Գեղամ Գրիգորյանի հետ միասին հաջողությամբ հանձնեց իր այս նոր քննությունը։ Անկեղծ ասած, արվեստի բարձրագույն չափանիշների դիրքերից միշտ կարելի է պահանջներ ներկայացնել։ «Անուշի» այս բեմադրությամբ թատրոնը ներկայացրեց կոլեկտիվի ստեղծագործական ներուժը։ Կուզեի անպայման նշել մեներգիչների, երգչախմբի, նվագախմբի, բալետային խմբի ներկայանալի մակարդակը։ Թույլ տվեք խոսել երգիչների դպրոցի մասին։ Սա մեր՝ ավանդույթներով հարուստ հայկական վոկալ դպրոցն է, Երեւանի կոնսերվատորիայի դեմքը։ Միայն Սարոն է Խարկովից, լսել եմ՝ ուսանում է Գ. Գրիգորյանի մոտ։ Համոզված եմ, նա էլ կշարունակի հայ վոկալ դպրոցի ավանդույթները»։ Ժաննա Զուրաբյան (արվեստագիտության թեկնածու, Երեւանի պետկոնսերվատորիայի պրոֆեսոր)։ «Մինչեւ այսօր կարծում էի, որ կորցրել ենք «Անուշը»։ Ժամանակին էլ արտահայտվել եմ, որ նախկին բեմադրությունը շատ էր հեռացել ազգային նկարագրից։ Ո՞վ էր տեսել Անուշն ու Սարոն երգեն՝ պառկած թավալվելով, չոքեչոք ման գան (նկատի ունի լեւոնյանական ներկայացումը- Ս. Դ.)։ Բան չունեմ ասելու, միգուցե սա՞ էլ ճաշակի խնդիր է՝ անհասկանալի ճաշակի։ Համենայնդեպս, մեր ազգային օպերան այդ բեմադրությամբ, չեմ կարծում, որ կշահեր Եվրոպայում ներկայանալով։ Չեմ ուզում շատ տարածվել, միայն ուրախ եմ, որ մենք գտանք «Անուշը»։ Այն տպավորությունը թող չստեղծվի, որ սա անթերի է։ Կուզեի մեր օպերային թատրոնի բեմը իր մեծությամբ տեսնել այնպես, ինչպիսին այն կա։ Անձնական կարծիքս է, որ գուցե մի փոքր նեղվածք է բեմում (նկատի ունի դեկորները- Ս. Դ.)։ Առանձնահատուկ կուզեի նշել մեներգիչներին, ողջ ստեղծագործական կազմին եւ պետք է ասել, որ դիրիժոր Կարեն Դուրգարյանը ապահովեց օպերայի կատարման անսամբլային ներդաշնակությունը»։ Ռոլանդ Շառոյան (մշակույթի նախկին նախարար). «Կարծում եմ, այս ներկայացումը էապես տարբերվում է նախորդից՝ լավ իմաստով։ Ուրախ եմ մեներգիչների, ողջ կազմի, հատկապես նվագախմբի ու նրա ղեկավարի՝ Կարեն Դուրգարյանի համար։ Տաղանդավոր երաժիշտ է։ Թույլ տվեք բարձրաձայնել, որ այսօրվա «Անուշի» բանակցությունները հովանավորի՝ տիկին Լուիզ Սիմոն Մանուկյանի հետ սկսվել են իմ օրոք»։ Վահե Շահվերդյան (Գ. Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար), Արմեն Մելիքսեթյան (Կամերային երաժշտական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար). «Ներկայացումը միանշանակ հաջողված է եւ ուզում ենք ողջունել Գեղամ Գրիգորյանի սրընթաց երթը դեպի ռեժիսուրա»։ Նելլի Ավետիսյան (երաժշտագետ, պետկոնսերվատորիայի պրոֆեսոր), Հենրի Սմբատյան (պետկոնսերվատորիայի պրոռեկտոր, պրոֆեսոր). «Թող չստեղծվի էգոիզմի տպավորություն, մենք հպարտ ենք մեր նախկին եւ ներկա ուսանողներով, որոնց այսօր տեսնում ենք պրոֆեսիոնալ բեմում։ Այո, սա հայկական վոկալ դպրոցի հաղթանակն է։ Անշուշտ, գեղեցիկ էին բեմադրված պարերը՝ շնորհիվ մեր սիրելի մաեստրո Վիլեն Գալստյանի, երգչախումբը՝ կոնսերվատորիայի դասախոս Կարեն Սարգսյանի գլխավորությամբ եւ, մեր դարբնոցի շրջանավարտ, դիրիժոր Կարեն Դուրգարյանի օպերայի մեկնաբանումը։ Մեր երաժիշտները ներկայացել, ներկայանում են տարբեր միջազգային մրցույթներում, կարծում ենք, «Անուշի» այս բեմադրությունը պարզ ճակատով կարելի է տանել Եվրոպա»։ Սոս Սարգսյան (ՀՀ ժողովրդական արտիստ, Երեւանի կինոյի եւ թատրոնի պետական ինստիտուտի ռեկտոր). «Պետք է անկեղծ լինեմ, ասելով ընդամենը հետեւյալը՝ սա հաղթանակ է»։ Գեորգի Կոլոսարյան (ինժեներ- կոնստրուկտոր). «60 տարի լսում եմ «Անուշը»։ Եկեք չհամեմատենք։ Միայն ասեմ, որ այսօրվա բեմադրությունը համահունչ է մեր ժամանակին։ Ուրախ եմ, որ այսուհետ պարբերաբար կդիտենք «Անուշը»։ Սա էլ մեր «Ռոմեո եւ Ջուլիետն» է»։ «Առավոտի» հարցին չարձագանքեց միայն ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Հովհաննես Չեքիջյանը, ասելով. «Դուք միայն գրում եք այն, ինչը ձեզ է պետք։ Ոչինչ չունեմ ասելու»։ Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ