Իմ ելույթում ես կանգ կառնեմ մի քանի սկզբունքային խնդիրների վրա, կտամ այն հիմնական հարցերի պատասխանը, որոնք այսօր ուղղված են իմ կուսակցությանը: Հաշվի առնելով այն հսկայական հետաքրքրությունն ու սպասումները, որ կա «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հանդեպ, ինձնից հետո իմ կուսակից ընկերները մանրամասնորեն կներկայացնեն մեր տեսակետներն ու գնահատականները մի շարք այլ կարևորագույն հարցերի շուրջ, կմանրամասնեն առաջիկա խորհրդանարական ընտրությունների մեր նախընտրական ծրագրի հիմնադրույթները:
Նայենք իրականությանը
Այսօր մենք ինքներս մեզ պետք է հարց տանք. ինչպե՞ս է ստացվում, որ Հայաստանից դուրս ապրող և աշխատող մեր հայրենակիցները հասնում են լրջագույն հաջողությունների՝ կյանքի տարբեր բնագավառներում դառնալով հայտնի դեմքեր, գործիչներ: Ինչպե՞ս է ստացվում, որ հայը, արտագաղթելով օտար երկիր, կարողանում է մեկ-երկու տարում ոտքի կանգնել, աշխատանք գտնել, աշխատատեղեր ստեղծել, պահել իր ընտանիքը, իսկ սեփական երկրում, մեր հայրենիքում չի կարողանում այդ ամենն իրականացնել: Պատասխանը մեկն է. միջավայրի և պայմանների բացակայությունը: Ուստի, մենք մեր երկրում այսօր ունենք լրջագույն խնդիր՝ ստեղծել համապատասխան պայմաններ, ընձեռնել հնարավորություն, որ աշխատող մարդը չմտածի հեռանալու մասին, բարիք ստեղծի մեր երկրում ու արժանավայել կարողանա պահել իր ընտանիքը:
Մեր երիտասարդներն իրենց ապագան պետք է տեսնեն ու կառուցեն հայրենիքում: Աշխատող մարդը չպետք է կարիքավոր լինի, և եթե մենք չենք կարողանում լուծել աշխատատեղերի, զբաղվածության խնդիրը, ապա մենք անընդհատ ստիպված ենք լինելու պայքարել աղքատության դեմ: Արդյո՞ք մեր երկրում հաջողվել է լուծել այդ ռազմավարական լրջագույն խնդիրը: Կարծում եմ` ոչ: Բայց, եթե առաջիկայում մենք այդ խնդիրներին համակարգային լուծում չտաք, ապա ստիպված ենք լինելու արձանագրել աղքատության է՛լ ավելի մեծ աճ, արտագաղթի է՛լ ավելի մեծ տոկոս:
Կարդացեք նաև
Հակիրճ անդրադառնամ համաշխարհային ֆինանսա-տնտեսական ճգնաժամին և դրա հետևանքներին մեր երկրում
2008 թվականից սկսած` համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամն իր ազդեցությունը թողեց բոլոր երկրների վրա: Աշխարհի գրեթե բոլոր երկրներում կառավարություններն իրենց գործարարներին, և հատկապես միջին և փոքր ձեռներեցներին, գյուղացիներին, օգնության ձեռք մեկնեցին, գտան օժանդակության տարբեր մեխանիզմներ, որպեսզի մեղմեն իրենց վիճակը: Արդյո՞ք մեր գործարարը զգաց այդ օգնությունը: Ես, կրկին, հատկապես ուզում եմ շեշտել փոքր ու միջին ձեռներեցներին: Եթե խոշոր գործարարը կարող է ինչ-որ մի ժամանակ շահույթ չունենալ, անգամ աշխատել վնասով, ապա փոքր և միջին ձեռներեցի համար սա դառնում է լինել-չլինելու խնդիր:
Եվ գոնե այդ մարդկանց խնդիրները հաշվի առնելով, պետությունը պետք է այդ խավին որոշակի հարկային և այլ արտոնություններ տար, աջակցեր: Հայտնի ճշմարտություն է, որ փոքր բիզնեսն այն միջավայրն է, որից ծնվում և կայանում են խոշոր գործարարները: Սա է կայացման ճանապարհը: Փոքր և միջին ձեռներեցությունը, նաև, երկրում նպաստում է միջին խավի կայացման անչափ կարևոր գործընթացին: Ուստի, մեր նախընտրական ծրագրում, ամրագրելով առաջիկա հինգ տարիների մեր անելիքները, մենք հատուկ ուշադրություն ենք դարձրել փոքր և միջին ձեռներեցության զարգացման ու դրա պետական հովանավորչության մեխանիզմներին: Փաստն այն է, որ մեզանում փոքր և միջին բիզնեսը մնաց, բառիս բուն իմաստով, անտեր: Մի զգալի մասը փակվեց և հեռացավ երկրից:
Ուզում եմ նորից կրկնել՝ անհրաժեշտ է համապատասխան միջավայր և պայմաններ, որպեսզի առաջ գան այն տաղանդավոր և շնորհալի գործիչները, որոնք ներկայացնելու են մեր երկիը:
Ահա այս լրջագույն ոլորտում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը հանդես է գալիս նոր առաջարկով: Մենք պետք է սկզբնական կապիտալիզմից անցնենք մարդկային կապիտալիզմին, այսինքն, ժողովրդական կապիտալիզմին, որի բարիքներից կօգտվեն ոչ թե ընտրյալները, այլ ողջ ժողովուրդը:
Ես ինքս հասել եմ հաջողությունների՝ բիզնեսում սկսելով առաջին քայլերից, ուստի հրաշալի տիրապետում եմ երկրի տնտեսական իրավիճակին ոչ թե տեսականորեն, այլ հենց պրակտիկ կյանքից:
Ես վստահաբար ասում եմ, որ հին մեթոդներով մենք այլևս լուրջ զարգացում չենք կարող ակնկալել: Համակարգային մեր բոլոր փոփոխությունների հիմքում պետք է լինի մարդը: Նա պետք է լինի երկրի գլխավոր հերոսը: Մեր երկրի գլխավոր հերոսը պետք է լինի ոչ թե չինովնիկը, պաշտոնյան, այլ այն մարդը, ով բարիք է ստեղծում երկրի համար, մեր ժողովրդի համար:
Հարգելի կուսակից ընկերներ, հյուրեր
Այժմ անդրադառնամ այնպիսի լրջագույն խնդրի, ինչպիսին արտագաղթն է
Մեր մեծ հայրենակից Շառլ Ազնավուրի հարցադրումը, թե ինչպե՞ս կանգնեցնել արտագաղթի աղետալի գործընթացը, վստահ եմ, ունի հստակ պատասխան. պետք է ամեն ինչ անել, որ մեր երկրի սոցիալ-տնտեսական վիճակը փոխվի, երկրի գործարար միջավայրը բարելավվի, ստեղծվեն նոր աշխատատեղեր և լուծվի ամենակարևոր խնդիրը՝ զբաղվածության խնդիրը: Հայ մարդը, եթե աշխատանք ունենա, եթե կարողանա պահել ընտանիքը, նա երբեք ու երբեք չի լքի իր հայրենիքը: Այո’, տնտեսությանն անհրաժեշտ են լրջագույն ներդրումներ, դրսի կապիտալ, որպեսզի հնարավոր լինի ստեղծել նոր աշխատատեղեր, և, որ անչափ կարևոր է՝ չխանգարեն աշխատող մարդուն և չստեղծեն անհարկի խոչընդոտներ: Սա կբերի երկրի տնտեսական վիճակի բարելավման, ինչն էլ, բնականաբար, մարդուն կպահի իր հողի վրա, իր հայրենիքում:
Մենք չպետք է մոռանանք, որ մեր երկրի ամենաուժեղ զենքը արժանապատիվ և բարեկեցիկ կյանքով ապրող մարդն է՝ ով սիրում է իր հայրենիքը: Եվ այսօր մենք պարտավոր ենք ընդունել, որ մեր երկրի տնտեսական վիճակի կտրուկ փոփոխությունը դարձել է ազգային անվտանգության խնդիր:
Հզոր պետություն, զարգացող տնտեսություն, բարեկեցիկ ընտանիք. սա է մեր կարգախոսը, և մենք գիտենք ինչպես հասնել այդ ամենին:
