Ադրբեջանական մի շարք կայքեր, հուլիսի 23-ի գիշերը արագորեն լուր տարածեցին, որ այսպես ու այսպես. «Հայ իրավապաշտպան, Խաղաղարար նախաձեռնությունների կովկասյան կենտրոնի ղեկավար Գեորգի Վանյանը կտրուկ քննադատությամբ է հանդես եկել ադրբեջանցիներ Շհբազ Գուլիեւին եւ Դիլհամ Ասկերովին գերեվարելու կապակցությամբ: Գեորգի Վանյանը ներողություն է խնդրել ադրբեջանական գերիների ընտանիքներից, ինչպես նաեւ վստահություն է հայտնել, որ նախագահ Իլհամ Ալիեւը կլուծի այդ խնդիրը»:
Սա, կրկնում ենք, ադրբեջանական տարբեր լրատվամիջոցների, դեռ նախօրեի կեսգիշերից շրջանառած հրապարակումն է: Հնարավո՞ր է, որ դա ալիեւյան մառազմատիկ ագիտպրոպի հորինվածքն է: Տեսականորեն՝ հնարավոր է: Իսկ գործնականում երեկ, նախ, որեւէ տարբերակով չլսվեց հիշյալ Վանյանի արձագանքը: Եվ հետո, նկատի ունենալով Գեորգի Վանյանի նախորդ համանման դրսեւորումներն ու ադրբեջանասիրական զեղումները (մեղմ ասած), շրջանառված հրապարակումը, «ներողություն խնդրելով» հանդերձ, լրիվ իր ոճն ու ձեռագիրն է:
Ամեն անգամ, երբ այդ արարածը հօգուտ թշնամական երկրի՝ Ադրբեջանի, ինչ-որ արտառոց նախաձեռնությամբ է հանդես գալիս, թվում է, թե դա «վերջին ճիչն» է ու ավելի տխմար բան չի կարող անել:
Բայց այս «ներողությամբ» Գեորգի Վանյանը, ադրբեջանական քարոզչամեքենային թեւանցուկ, անցավ առհասարակ բոլոր սահմանները: Ոչ միայն ազգային տեսանկյունից կամ ապազգայնության առումով, այլեւ առհասարակ մարդկության, մարդկայնության: Սա արդեն ուղղակի խեղկատակություն է՝ միախառնված ադրբեջանամիտ զառամախտի հետ:
Կարդացեք նաև
Ումի՞ց է ներողություն հայցում Վանյանը կամ ինչի՞ համար:
Հիշատակված Գուլիեւն ու Ասկերովը այն ստահակներն են (ողջ-ողջ բռնվածները, երրորդ դիվերսանտը ոչնչացվել է), որ ադրբեջանական իշխանությունների հրամանով, համապատասխան զենք-զինամթերքով հանդերձավորված, ներթափանցել էին Քարվաճառի տարածք, լրտեսական բնույթի գործողություններ կատարել, ի լրումն՝ առեւանգել, այնուհետեւ սպանել 17 տարեկան հայ պատանու՝ Սմբատ Ցականյանին, նրանց զոհն է դարձել նաեւ ՀՀ ԶՈՒ սպա Սարգիս Աբրահամյանը, իսկ Կարինե Դավթյանը հրազենային ծանր վնասվածք է ստացել:
Ով ուզում ես եղիր, ինչ ազգության կամ հավատքի ներկայացուցիչ ուզում ես եղիր, անհնար է ընկալել մարդասպանների ընտանիքներից ներողություն խնդրելը:
Արմեն ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
