Ապրիլի 10-ին «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում կայացավ Գարի Քյոսայան ջազ քառյակի համերգը՝ նվիրված մեծանուն հայազգի կոմպոզիտոր, դաշնակահար, «Օսկարի», «Գրեմմիի», «Ոսկե գլոբուսի» ասպետ Միշել Լեգրանին: Մասնակցում էին նաեւ Կարինա Իգնատյանը, Ալլա Սահակյանը, Վարշամ Գեւորգյանը եւ Սոնա Ումրոյանը:
Համերգը գեղեցիկ ձեւաչափով էր. Ոչ միայն հնչում էին Գարի Քյոսայանի հեղինակային ստեղծագործությունները, համաշխարհային ջազային հիթեր ու Միշել Լեգրանի անկրկնելի ստեղծագործությունները, այլեւ բեմի վրա ներկայացվում էր Լեգրանի անցած ուղին, նրա աստեղային պահերը, մեծ սերը…
Կարդացեք նաև
Համերգը նվիրված էր Լեգրանին, բայց, անշուշտ, առանցքում Գարի Քյոսայան ջազային երաժիշտն էր, դաշնակահարն ու կոմպոզիտորը: Որքան էլ Քյոսայանն ասում է, որ պետք է նվագել լայն մասսաների համար ու այդպես էլ անում է, այնուամենայնիվ իր երաժշտությունը ինտելեկտուալ ու հոգեթով ջազ է, խիստ տարբերվող, յուրօրինակ, մի տեսակ վերերկրային: Ու պատահական չէ, որ այս երաժիշտը բացակայում է Հայաստանում ձեւավորված ջազային «թայֆաներից», որոնց անդամներից ոմանք ֆեյսբուքում «նստած» սպասում են, թե որ իշխանավորը գրառում կկատարի, որ հավանության նշան դնեն կամ գրեն «ցավդ տանեմ»:
Դահլիճը կարոտել էր Գարի Քյոսայանին ու իր քառյակին, ունկնդիրն էլ հատընտիր էր, որ եկել էր պարզապես տիրող գաղջից մեկ ժամով կտրվելու ու ազնվական երաժշտություն վայելելու: Համերգն ավարտվել էր, սակայն, ունկնդիրը չէր հեռանում: Գարի Քյոսայանը կրկին մոտեցավ դաշնամուրին ու կատարեց իր «Արմենիա» ստեղծագործությունը, որն այնքան հույս ու լուսավոր ապագայի հավատ ունի ամփոփած մեր Հայաստան երկրի համար՝ այս խառնակ ժամանակներում: Համերգը ստացված էր, փայլեց եւ քառյակն ընդհանրապես, եւ Ալլան, Վարշամն ու Սոնան, եւ Կարինա Իգնատյանը իր հրաշալի վոկալով:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարները՝ Խանդութ Պարույրյանի
