«ՆՐԱՆՔ ԿԱՏԱՐԵԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ՊԱՐՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ» Այսպես է նախընտրում անվանել իրավապահների իրագործած բռնությունները նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Գառնիկ Իսագուլյանը: – Դուք նախագահի արդեն երկրորդ խորհրդականն եք, որ ժամանակին մեղադրվել է բռնությամբ իշխանափոխության կոչերի մեջ: Արձանագրե՞նք, որ մեզանում պետականորեն խրախուսվում են հեղաշրջման գործողությունները: – Չեմ կարծում, թե որեւէ ժամանակ ապացուցվել է, որ մենք ունեցել ենք իշխանությունը բռնի մեթոդներով փոխելու ծրագիր կամ ցանկություն: – Ձեր մասով չի ապացուցվել, քանի որ այդ ամբողջ շրջանում թաքնված էիք, իսկ «31»-ի գործով մյուսների վերաբերյալ ապացուցվել է, եւ նրանք չեն էլ հերքում, որ իրոք արել են նման գործողություններ: Ավելին՝ Վահան Հովհաննիսյանը բազմիցս ասել է, թե լա՛վ են արել: – Եթե չլիներ Լենինգրադյան փողոցի վրա ոստիկանների սպանությունը, որ մինչեւ վերջ էլ չբացահայտվեց, թե ով էր առաջին կրակողը՝ ապա «31»-ի գործում չկար քրեական որեւէ խնդիր: Չկար նաեւ քաղաքական խնդիր՝ հեղաշրջման նախապատրաստություն: Եվ վստահ եմ, որ եթե Լենինգրադյանի դեպքերը չլինեին՝ այդ գործն ավարտվելու էր 3-4 օրից: – Վերադառնանք մեր օրերը: Վերջին շրջանում իրագործված բռնությունների կապակցությամբ պնդել եք, թե դրանք երբե՛ք չեն կարող ձեռնտու լինել իշխանությանը: Գուցե ընդդիմադի՞ր է ՀՀ ոստիկանապետի տեղակալը կամ Էրեբունու ոստիկանապետը, որոնք բռնություններ են կազմակերպել լրագրողների եւ կանանց նկատմամբ: – Ես չունեմ այդպիսի փաստեր: Բռնության նման դեպքեր արձանագրված չեն՝ ո՛չ Հովհաննես Վարյանի, ո՛չ Նվեր Հովհաննիսյանի առնչությամբ: Այդ միջադեպերի ժամանակ նրանք կատարել են օրենքով սահմանված իրենց պարտականություններն ու գործառույթները: Ցավոք, այսօր որեւէ մեկի ասածին հավատալն էլ տեղին չէ: Ինձ էլ երբեմն հրապարակավ վերագրում են մտքեր, որոնք չեմ ասել որեւէ հարցազրույցում: – Ապրիլի 12-ի լույս 13-ի գիշերը տեղի ունեցածի վերաբերյալ պնդել եք, թե ոստիկանները 2 ժամ շարունակ կոչ են արել ցրվել, եւ հետո նոր կիրառել հատուկ միջոցներ: Այդ պահին Բաղրամյան պողոտայում էի, եւ կարող եմ վկայել, որ նախազգուշացումն ու ջրանետների մոտենալը իրար հաջորդել են գրեթե րոպեի տարբերությամբ: Իսկ ի՞նչի վրա են հիմնված Ձե՛ր պնդումները: – Ի սկզբանե էր ասվել, որ այդ երթն անօրինական է եւ արտոնված չէ: – Չարժե օգտագործել «արտոնում» բառը, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը միայն մայիսի 4-ին է ստորագրել ցույցերի մասին օրենքը: Իսկ մինչ այդ Հայաստանում չկար օրենսդրական որեւէ նորմ, որ կսահմանափակեր ցույցերի եւ երթերի սահմանադրական իրավունքը: – Նախկին նախագահի Երեւանի մասին հրամանագրով էին կարգավորվում այդ հարցերը: Եվ այդ հրամանագիրը որեւէ մեկը չի ճանաչել ուժը կորցրած: – Այդ հրամանագրում էլ խոսք չկա ցույցերի արտոնման մասին: – Կապ չունի՝ հրամանագրում հստա՛կ նշված է ցույցերի մասին նախօրոք տեղյակ պահելու եւ այլնի մասին: Եվ այդ պայմանները չեն պահպանվել: Բացի այդ՝ խոսակցություն է եղել հանրահավաքի կազմակերպիչների հետ, եւ նրանց հորդորել են չխախտել հասարակական կարգը: Զրուցել են այդ պահին կարգը պահպանող պաշտոնյայի հետ: Եվ ընդդիմության գործիչների մինչ այդ արված կոչերը, թե հեղաշրջում են անելու եւ չեն ենթարկվելու՝ այդ ամենը պետությանը լրիվ իրավունք էր տալիս կազմակերպել ճանապարհի բացումը եւ թույլ չտալ, որ նրանք շարունակեն ապօրինությունները: – Մեջբերենք Եվրախորհրդի գլխավոր քարտուղար Վալտեր Շվիմերին. «Ժողովրդավարական պետություններում մարդիկ ազատ են հավաքվել եւ արտահայտել իրենց կարծիքը՝ նույնիսկ եթե նրանք քննադատում են նախագահին կամ կառավարությանը»: Կարծում եք, թե Հայաստանը ժողովրդավարական երկի՞ր չէ: – Ինչ է ասել Շվիմերը՝ այլ հարց է, քանի որ նրան ուրիշ կերպ են ներկայացրել: Բայց իմ ձեռքի տակ է Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի 29-րդ հոդվածը, Մարդու իրավունքների եւ հիմնարար ազատությունների եվրոպական կոնվենցիայի 10, 11 հոդվածները եւ Քաղաքացիական ու քաղաքական ազատությունների մասին միջազգային դաշնագրի 19, 21 հոդվածները, որտեղ միանշանակ ասվում է, թե մարդու իրավունքներն ու ազատությունները գործում են այնքան ժամանակ, քանի դեռ չեն խախտում ուրիշների իրավունքները: Դուք ժխտո՞ւմ եք, որ երբ ճանապարհ է փակվել՝ խախտվել են այլոց իրավունքները: Մարդիկ զրկված էին երթեւեկելու հնարավորությունից՝ սա իրավո՞ւնք չէ, կարելի՞ է ոտնահարել այն: – Արձանագրե՞նք, որ ամեն անգամ, երբ նախագահի մոտ պաշտոնական հյուր է գալիս, եւ փակվում է Բաղրամյան պողոտան՝ ոտնահարվում են մեր իրավունքները: – Սա օրենքով կարգավորված է եւ բոլոր երկրներում էլ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաների համար փակվում են փողոցները: – Ո՛չ, օրինակ Ֆրանսիայում փողոց չեն փակում ուղղակի հյուրի շարասյան համար ապահովում են ոստիկանական ուղեկցություն: – Հայաստանում էլ դա փողոցի փակում չէ, այլ ուղղակի երթեւեկության ժամանակավոր կարգավորում: Անվտանգության ապահովման խնդիրներ կան: – Նաեւ պնդել էիք, թե ոստիկանները ստիպված էին ծեծել, քանի որ ցուցարարները հարձակվեցին նրանց վրա: Ցուցարարների եւ ոստիկանների միջեւ երկու շարք փշալարեր կային, որ փակում էին պողոտան ԱԺ-ի մոտից մինչեւ Դեմիրճյան փողոց: Գուցե բացատրե՞ք՝ ցուցարարներն ինչպե՞ս են կարողացել այդ հեռավորության վրա ծեծել ոստիկաններին: – Նախ՝ ոստիկանները չեն ծեծել. կատարել են իրենց պարտականությունները: Եվ երբ հորդորներից ու ջրանետներից հետո մարդիկ դարձյալ մնում են անդրդվելի՝ դրան անպայման պետք է հետեւեն որոշակի քայլեր, որ ապահովեն փողոցի ազատումը: Ոստիկանները հանգի՜ստ եկել են շարասյունով՝ ոչ մեկին ո՛չ ծեծել են, ո՛չ ահաբեկել, եւ հարձակում է իրականացվել նրանց վրա: Եղած կադրերը դա են վկայում: – Տեսել եք միայն ոստիկանների նկարահանած կադրերը, որոնք դժվար է որոշել, թե որ պահին են արվել: Իսկ բոլոր անկախ նկարահանողների կադրերը ոչնչացվել են: – Ցուցադրվել է, որ ոստիկանի ետեւից հարձակվել ու հարվածել են գլխին՝ կարեւոր չէ, որ պլաստիկե շշով: Շատ հստակ երեւում էր նաեւ դրոշակով հարվածողը: Ուզում եք ապացուցել, թե այդ կադրերը տվյալ ցույցի՞ց չեն: – Ոչ, ուղղակի երբ ոստիկաննները հարձակվեցին՝ ոմանք պաշտպանվեցին: – Հարձակում չի՛ եղել: Եղել է պարտականությունների կատարում: Լեզվակռիվը վարեց ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԸ