«Թանկարժեք կարեկցանք» Միջազգային ճգնաժամային խումբ (ICG) կոչվող հեղինակավոր փորձագիտական կազմակերպության փոխնախագահ Ալեն Դելեթրոզը ԼՂ խնդրի կարգավորման հնարավոր ուղիներին առնչվող հարցերի շուրջ զրուցել է մոսկովյան «Վրեմյա նովոստեյ» թերթի մեկնաբանի հետ: Ստորեւ Ա. Դելեթրոզի, ըստ մեզ՝ առավել հետաքրքիր դիտարկումները: «Այժմ արդեն եւ Բաքվում, եւ Երեւանում սկսում են զգալ, որ ԼՂ հարցի չլուծված լինելը շատ թանկ է նստում իրենց վրա: ՀՀ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի վիճակը բարդ է. երբ զգալի թվով հայեր կարեկցում են Ղարաբաղի իրենց հայրենակիցներին, բնակչության մի մեծ զանգված գիտակցում է, որ երկիրը շատ թանկ է վճարում այդ կարեկցանքի համար: Եվ ղարաբաղցիները, որոնք այսօր Երեւանում իշխանության ղեկին են, պետք է մտածեն ոչ միայն Ղարաբաղի այսրոպեական, այլ նաեւ՝ Հայաստանի հեռագնա շահերի մասին: Մեր հաշվետվությունում մենք Ադրբեջանի ղեկավարությանը խորհուրդ ենք տալիս դե-ֆակտո համաձայնել որոշակի փուլում Ղարաբաղի ներկայացուցիչներին ընդգրկելու բանակցությունների ներկայիս ձեւաչափի մեջ: Բացի այդ, մենք համարում ենք, որ Բաքուն պետք է որոշակի քայլեր ձեռնարկի Ղարաբաղի եւ Ադրբեջանի միջեւ միջանձնային շփումները թույլատրելու ուղղությամբ: Այսօր Ադրբեջանի քաղաքացուն արգելված է շփումներ ունենալ Լեռնային Ղարաբաղի հետ, եւ դա շատ վատ է: Գործելով ԵԱՀԿ բանակցային գործընթացի շրջանակում՝ Հայաստանն ու Ղարաբաղը պետք է հանեն իրենց զորքերն օկուպացված տարածքներից: Նկատի ունեմ 7 շրջանները եւ ոչ՝ բուն Լեռնային Ղարաբաղը: Պետք է հաշվի առնվի նաեւ Քելբաջարի եւ Լաչինի միջանցքի՝ ԼՂ-ի համար ռազմավարական լինելու հանգամանքը: Սակայն ազատված տարածքներ մտնելու իրավունք չպիտի ունենա նաեւ ադրբեջանական զորքը: Այնտեղ պետք է տեղակայվեն միջազգային զորքեր: Կողմերը պետք է հաշտվեն այն մտքի հետ, որ ԼՂ-ն դեռ 5-10 տարի կշարունակի ապրել նույն կերպ, իսկ հետո այնտեղ պետք է կազմակերպվի հանրաքվե, որին պետք է մասնակցեն ԼՂ բոլոր, այդ թվում՝ ադրբեջանցի բնակիչները: Այսօր տարածաշրջանում շատ գործոններ են փոխվել: Նավթն արդեն սկսեց հոսել «Բաքու-Ջեյհան» խողովակով: Ադրբեջանը հայտարարել է, որ դրանից ստացվելիք ահռելի եկամուտների զգալի մասն ուղղելու է զինուժի հզորացմանը: Ասենք, ցանկացած երկիր, ում տարածքի զգալի մասը օկուպացված լիներ, հենց այդպես էլ կվարվեր: Մյուս կողմից, Հայաստանում մարդիկ սկսում են հասկանալ, որ լավ չէ 21-րդ դարում միջազգային ասպարեզում օկուպանտի տեսք ունենալ: Մենք չենք ուզում վերլուծել՝ ով է ճիշտ, ով՝ մեղավոր: Դրա համար կողմերը չափազանց շատ դիվանագիտական էներգիա են վատնել: Հիմա իրավիճակին պետք է այլ կերպ նայել: Տեսեք. Հայաստանը դուրս է մնացել բոլոր ենթակառուցվածքային նախագծերից: Նոր պատերազմը երկու կողմում էլ կհանգեցնի տնտեսական ճգնաժամի: Հենց դրա համար էլ հարկ է հիմա լուծել հարցը»: Պատրաստեց ՏԻԳՐԱՆ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԸ