Կառավարության դիմաց բողոքի ցույցին մասնակցած հանդիսավարների, շոու-բիզնեսի ներկայացուցիչների թվում էր նաեւ դերասան Սարգիս Գրիգորյանը , որին նույնպես բերման էին ենթարկել ՀՀ ոստիկանության Էրեբունի բաժին:
Aravot.am-ի հետ զրույցում դերասանն ասաց, որ արդար չէ մի մասին թույլ տալ աշխատել, մյուս մասին՝ արգելել. «Եթե բոլորս մի նավի մեջ ենք, ուրեմն մի նավի մեջ ենք… Ես մենակ չեմ, ինձ նման հազարավոր մարդիկ կան: Այդ ոլորտում ամենաքիչը տասը մասնագիտություն կա՝ սկսած ռեստորանի տերերից, երգիչներից, հանդիսավարներից մինչեւ խոհարար, մատուցող եւ աման լվացողներ, ֆոտո-վիդեո նկարահանումներ իրականացնողներ, հարսանյաց սրահներ, ավտովարձույթ, «մեյք ափ» եւ այլն… Այսինքն, հեղափոխության ժամանակ ինչքան մարդ հրապարակում հավաքվել էր, մոտավորապես այդքան մարդ, որոնք սեզոնային են աշխատում՝ 4-5 ամիս եւ ամբողջ տարին աշխատածով ապրում են… Որոշ բաներ բացվել են՝ վարսավիրանոց, վարձույթ եւ այլն, բայց դրանք սնվում են կարեւորից, որը փակ է: Օրինակ, դիմահարդարում անում է վարսավիրանոցը, որն ավելի թանկ է՝ հարսանիք կամ խնջույք գնալուց, իսկ սովորական ֆենը վարսավիրանոցին օգուտ չի բերում, եւ ըստ էության, այդ բացված տեղերը «տակ տալով» են աշխատում…. Եթե ուզում ե , որ աշնան վերջին սոված մարդիկ հավաքվեն կառավարության շենքի դիմաց՝ պարտքերով լի, թող հարցին այսպես վերաբերվեն, ի՞նչ ասեմ»:
Employees and owners of the restaurants hold a protest action against the restrictions caused the novel coronavirus in front of the RA Government’s building
Սարգիս Գրիգորյանից հետաքրքրվեցինք՝ տարբերություն տեսնո՞ւմ է ոստիկանության աշխատակիցների՝ քաղաքացիների հետ շփման առումով՝ հեղափոխությունից առաջ եւ հետո: «Ես մինչեւ երեկ չեմ շփվել ոչ մի ոստիկանի հետ, դա իմ առաջին շփումն էր, հուսամ, որ վերջինն էլ կլինի: Ուղղակի կարելի էր՝ ավելի քաղաքակիրթ մտցնել մեքենա, ես հաստատ հանցագործ չեմ, իրենք էլ դրա մասին գիտեին: Կարող էին ասել՝ կնստե՞ք մեքենան, եթե չենթարկվեի, այն ժամանակ, այդպես կվարվեին»:
Սարգիս Գրիգորյանը՝ հղում անելով վարչապետի այն արտահայտությանը, որ պարտավոր ենք հաշտվել կորոնավիրուսի հետ՝ շարունակելով ապրել, ասում է՝ այդ ձեւակերպմամբ ամեն ինչ ասված է. «Ուրեմն թող համապատասխան քայլեր ձեռնարկեն, որ շարունակենք ապրել, այլ ոչ թե վախենանք ապրելուց: Մենք միայն դա ենք ուզում, ուզում ենք աշխատել, որ գոնե քրքաշ առաջ գնանք, այդպես իրենց հոգսն էլ կթեթեւանա, մենք իրենցից, ոչ փող ենք ուզում, ոչ էլ ուրիշ բան»:
Կարդացեք նաև
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
