Սարգիս Ռշտունին Հալեպից փախել է մեկ ամիս առաջ, բայց չի կարողանում մտքից հանել իր տեսածները: Գրում է «Յու Էս Էյ թըդեյ» թերթը՝ անդրադառնալով Հայաստանում սիրիահայերի խնդրին:
«Ես ընկերոջս հետ էի, երբ կրակոցներ լսեցի, – պատմում է Ռշտունին, – արագ էր՝ վայրկյան առ վայրկյան, ձայնը գնալով մոտենում էր, ես տեսա մասսայական կրակոցներ, մարդիկ վազում էին»:
30-ամյա Վարդան Պողոսյանը սեպտեմբերին իր ընտանիքի հետ լքել է Սիրիան և այժմ բնակվում է Լեռնային Ղարաբաղում: Նա ապրում է կոմունալ բնակարանում՝ կիսելով խոհանոցն ու ննջարանը հինգ ընտանիքների հետ.: Պողոսյանը պատմել է, որ Հայաստան գալը իր երազանքն էր, սակայն հիմա կյանքը վերակառուցելու դժվարությունների միջով է անցնում:
«Ես ուզում եմ մնալ այստեղ», – ասում է Պողոսյանը, – «Կյանքը դժվար է այստեղ: Մի քանի աշխատատեղ կա ու ամեն ինչ թանկ է: Բայց ես ուզում եմ հավելյալ աշխատանք գտնել, որպեսզի մնամ ու կարողանամ նորմալ ապրել»:
Կարդացեք նաև
Փախստականներից շատերը նախատեսում էին մի քանի ամիս մնալ Հայաստանում, բայց ոմանք արդեն մտածում են, որ էլ երբեք տուն չեն վերադառնա:
«Այլևս Սիրիան նույնը չէ», – ասում է Ռշտունին, որն այն քիչ փախստականներից է, որը աշխատանք է գտել, – «Տեսնել, թե ինչպես է սպանվում իմ ժողովուրդը, թե ինչպես է կործանվում քաղաքը: Ես նույնիսկ չէի էլ կարող նման բան պատկերացնել»:
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
