Փարաջանովն այնքան անկանխատեսելի և ազատ մարդ էր, որ հեղինակավոր ռեժիսոր Լև Կուլիջանովի «Ոճիր և պատիժ» ֆիլմը նայելուց հետո կարող էր հեռագիր ուղարկել. «Ձեր «Ոճիրը» նայեցի որպես պատիժ»: Սերգեյ Փարաջանովի 90-ամյակին նվիրված «Կովկասյան գերին» հոդվածում գրում է «Մոսկովսկի Կոմսոմոլեց»-ը:
ԿԳԲ-ի արխիվներում հաղորդագրություն կա, որ 1966թ. փետրվարին Փարաջանովը իր ծանոթի որդու հետ խոսելիս ասում է. «Ո՞նց ես, տղա ջան: Կուզե՞ս քեզ թուր նվիրեմ: Մեծ թուր, որ դրանով կոմունիստներ սպանես»: Իսկ իր հյուրերին նա ասում էր. «Ես առաջինն եմ թուր բարձրացրել, կարմիր կոմիսարներին կինոյից վտարելու համար, որոնք «Կրասնայա Մոսկվա»-ով (սովետական օծանելիք) տարածել են իրենց հոտը: Ես առաջինն եմ, որ իմ ֆիլմերով սոցռեալիզմի գերեզմանը փորեցի»:
1964թ. Փարաջանովը Կարլ Մարքսի դերի համար լսումների էր մասնակցում, որտեղ ներկա էր ռեժիսոր Գրիգորի Ռոշալը: Սեղանի մոտ նստած Փարաջանովը Մարքսի դերն էր խաղում և գրում «Պրոլետարիատներ բոլոր երկրների, միացեք» արտահայտությունը: Ու հանկարծ սկսում է խաղալ, թե ինչպես են մորուքից լվեր ընկնում, ու տրորում դրանց: Այդտեղ Կարլ Մարքսի դերակատարումը Փարաջանովի համար ավարտվեց: Գրում է թերթը:
«Փարաջանովը հանճարեղ էր, ես վտահ եմ դրանում», – ասում է սցենարիստ Պավել Ֆինը, – «Անկասկած, նա խենթ էր, բայց նրա հետ աշխատելն անհրաժեշտություն էր»:
Կարդացեք նաև
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
