Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հունիսի 27-ի առցանց ասուլիսին կրկին անդրադարձավ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման պատմությանը և կրկին արեց վիճելի և անհիմն պնդումներ։ ՍիվիլՆեթի փաստերի ստուգման թիմը՝ #CivilNetCheck-ն արդեն իսկ անդրադարձել է Փաշինյանի՝ բանակցություններին վերաբերող իրականությանը չհամապատասխանող և մանիպուլացնող հայտարարություններին։
Լաչինի միջանցքի լայնությունը նշված եղել է
Ասուլիսի ժամանակ Փաշինյանը կրկին պնդեց, որ Լաչինի միջանցքի լայնությունը չի նշվել բանակցային փաստաթղթերում։
«Նախկին իշխանության ներկայացույցիչներ կան՝ ասում են, որ Լաչինի միջանցքը էսքան պետք ա լիներ… էսքան կիլոմետր լայնություն։ Բանակցային ոչ մի փաստաթղթում էդպիսի բան չկա»,- ասաց Փաշինյանը։
Կարդացեք նաև
Իրականում, սակայն, միջանցքի լայնությունը նշված է եղել առնվազն երկու փաստաթղթերում՝ 1997-ի փուլային և 2001-ի Քի Վեսթի փաստաթղթերում։
Հատկանշական է, որ Փաշինյանն ասուլիսի ժամանակ նշեց, որ բանակցային նախորդ փաստաթղթերը կարելի է գտնել համացանցում։ «Կարելի է ուղղակի փնտրել և կբերի մի քանի աղբյուրներից»,- ասաց նա։
Հանրաքվեի վայրը և մասնակիցների համամասնությունը
Ասուլիսին վարչապետը անդրադարձավ Մադրիդյան սկզբունքներին և պնդեց, թե դրանցով նախատեսվող Ղարաբաղի կարգավիճակի հանրաքվեն անորոշ տեղում, ժամկետներում և մասնակիցներով պետք է անկացվեր։
«Երբ որ միջազգային հանրությունով, ըստ էության, դու արձանագրում ես, որ Ղարաբաղի կարգավիճակը պիտի որոշվի ապագայում, կողմերի համաձայնությամբ, առանց սահմանափակումների, անորոշ տեղում, անորոշ ժամկետներով, անորոշ մասնակիցներով տեղի ունենալիք հանրաքվեով՝ դու, հայկական կողմ, ընդունում ես, որ 1991 թվականի դեկտեմբերի 10-ին [Լեռնային Ղարաբաղում] տեղի ունեցած հանրաքվեն ոչ մի բան չի որոշելու»,- ասաց Փաշինյանը։
Այս պնդումը ևս նախկինում Փաշինյանը հնչեցրել էր և դրան ևս CivilNetCheck-ը անդրադարձել էր։
Ոչ միայն Մադրիդյան, այլև Կազանյան փաստաթղթերում նշվել է, որ Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի մասին հանրաքվեն (պլեբիսցիտը) պետք է անցկացվի ԼՂԻՄ-ի բնակչության շրջանում՝ այնպիսի ազգային (էթնիկ) համամասնությամբ, ինչպիսին եղել է մինչև ղարաբաղյան հակամարտության սկիզբը՝ 1988 թվականը:
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում