Նրանք արհամարհում են պետական լեզուն Այս հոդվածը գրելու ցանկությունն առաջացավ, երբ հետաքրքրությամբ ու նաեւ սրտի հասկանալի թրթիռով այցելեցի Նկարչի տանը բացված «Արդյունաբերական Հայաստան» ցուցահանդեսը: Սակայն այժմ ուզում եմ գրել ոչ թե բուն ցուցադրության, ոչ թե ներկայացված արտադրատեսակների, այլ մեկ այլ՝ մինչեւ հոգու խորքը խոցող երեւույթի մասին: Ցուցասրահի մուտքի հենց վերեւում կախված ցուցանակի վրա «վազող տողով» տեղեկատվությունը հաղորդվում էր օտար՝ ռուսերեն լեզվով: Այնուհետեւ սրահում՝ տաղավարների վերեւի մասում, բոլոր մասնակից ընկերությունների, ձեռնարկությունների անունները կրկին գրված էին օտար լեզվով: Գովազդային ցուցանակները, թերթիկները նույնպես գրված էին օտար լեզվով (անգլերեն կամ ռուսերեն): Ամբողջ սրահում տեսանք միայն հատուկենտ հայերեն գրություններ: Հայաստանում, Երեւանի կենտրոնում, Հայաստանի արդյունաբերությանը նվիրված ցուցահանդեսում հայերենը բացակայում էր…8230 Այս արտառոց երեւույթի ամենամեղմ բացատրությունը քաղքենիությունն է: Թերեւս կազմակերպիչներին ու մասնակիցներին թվում է, թե միմիայն օտար լեզվով գրելով՝ «քաշ» են ձեռք բերում: Սակայն հանրահայտ է, որ շաքար ասելով, ցավոք, բերանդ չի քաղցրանա, իսկ հիմնարկի անունն օտար լեզվով գրելով՝ այդ հիմնարկը «Մայքրոսոֆթ» կամ «Սիմենս» չի դառնա: Թերեւս երեւույթն ունի մեկ այլ՝ իմ կարծիքով շատ ավելի ցավալի բացատրություն: Մարդիկ ցուցադրաբար արհամարհում են հայերենը, արհամարհում են պետական լեզուն ու, վերջին հաշվով, արհամարհում են պետությունը: Եվ այս երեւույթը կարծես թե համընդհանուր է՝ սկսած խանութների ցուցանակներից, ապրանքների պիտակներից, վերջացրած ռեստորանների ու սրճարանների անուններով ու գնացուցակներուվ: Ու հենց երեւույթի համընդհանրությունն էլ դառնում է շատ վտանգավոր՝ մեր լեզվի, մեր արմատների համար: Ցուցահանդեսի կազմակերպիչը՝ «Լոգոս» կենտրոնը, Հայաստանում ցուցադրություն է կազմակերպում ու կարծես դիտավորյալ (այլ բացատրւթյուն չեմ գտնում) ոչ ցուցասրահում, ոչ տեղեկատու-գրքույկում ոչ մի բառ հայերեն չի գրում: Սա արդեն մարտահրավեր է: Մարտահրավեր ինձ՝ Հայաստանի քաղաքացուս, մարտահրավեր է մեր նորաստեղծ պետականությանը: Եվ այս մարտահրավերը, ժամանակն է, որ ընդունեն բոլոր նրանք, ում համար թանկ է հայերենը: Իսկ առաջինը մարտահրավերը պետք է ընդունի պետությունը, պետք է ընդունեն համապատասխան պետական կառույցները: Այլեւս վտանգավոր է դանդաղելը՝ օտարամոլը հարվածում է մեր պետականության սրտին՝ պետական լեզվին: ԱՐԵԳ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ