ԱՌԱՆՑ ՔՎՈՐՈՒՄԻ ԵՎ ԹՈՎՄԱՍՅԱՆԻ ՀԿԿ 36-րդ համագումարը, ըստ էության, տապալվեց «Լինելով կուսակցության բարձրագույն մարմնի՝ համագումարի պատգամավորներ, մենք պահանջում ենք, որ համագումարը լսի մեր խոսքը եւ կազմակերպի համապատասխան քննարկում՝ կուսակցության ներսում բուն դրած դավաճանական երեւույթների շուրջ: Հարցը վերաբերում է ոչ այնքան մեզ, որքան կուսակցության ճակատագրին»,- շաբաթ օրը նախատեսված ՀԿԿ 36-րդ համագումարին այս պահանջով էին ներկայացել միայն հոգով կոմունիստներ Խորեն Սարգսյանը, Նորիկ Պետրոսյանը, Սանատրուկ Սահակյանը եւ Պավել Գրիգորյանը: Պահանջը, իհարկե, լսող չեղավ եւ կոմունիստական այլախոհները իրենց համակիրներով ստիպված էին մնալ Մելիք-Ադամյան փողոցում՝ «Ամոթ՝ ծախվածներին», «Թովմասյան, հեռացիր», «Թովմասյանը՝ կուսակցության գերեզմանափոր», «Թովմասյան դավաճան» պաստառներով եւ «ամոթ-ամոթ» վանկարկումներով: Հասարակական կարգը պահպանող ոստիկանները փակել էին շենքի մուտքի դռները եւ «օձն իր պորտով, հավքն իր թեւով», նույնիսկ մանդատով կամ հրավիրատոմսով չէր կարող դահլիճ սողոսկել: «Դուռն իրենք են փակել, բանալին մեզ մոտ չէ, չենք կարող ներս թողնել»՝ ի պատասխան լրագրողների ներս մտնելու խնդրանքի, այսպես էին արձագանքում ոստիկանները: Որեւէ կերպ չհաջողվեց ճշտել «իրենքի» ինքնությունը: Հետո երկկողմանի բանակցությունների արդյունքում լրագրողներին, այնուամենայնիվ, ներս թողեցին, սակայն բախտի ծաղրով «Առավոտ», «Հայկական ժամանակ» եւ «Այբ-ֆե» թերթերի լրագրողները հայտնվեցին ամբոխի ետնամասում եւ պատիվ չունեցան ներկա գտնվելու համագումարի բացման արարողությանը: Մեկ ժամ ուշացումով համագումարը սկսվեց: Պատվիրակների ընդհանուր թիվը 370-ն էր, ըստ կուսակցության կանոնադրության՝ քվորումը պետք է ապահովեին պատվիրակների 23-ը, սակայն հասարակական կարգի պաշտպանների օգնությամբ, այնուամենայնիվ, ներս մտնելուց հետո հաշվեցինք, որ դահլիճում՝ լրագրողներն ու օպերատորներն էլ հետը, ընդամենը 124 մարդ կար: Զեկուցման կեսից ՀԿԿ առաջին քարտուղարը գիտակցությունը կորցրեց եւ վայր ընկավ: Ժամանած շտապօգնության խումբը, առաջին օգնություն ցույց տալուց հետո, ընկեր Թովմասյանին իրենց իսկ մեքենայով տեղափոխեցին տուն: Հաջորդ օրը երեկոյան «Առավոտի» հետ հեռախոսազրույցում ընկեր Թովմասյանն ասաց, որ իրեն արդեն լավ է զգում եւ հավանաբար այսօր արդեն դուրս կգա աշխատանքի ու պարզաբանումներ կտա: Համագումարն իր աշխատանքը շարունակեց առանց առաջին քարտուղարի: Ընդ որում, դահլիճում ներկաների մեծ մասն, ըստ դուրսը մնացած այլախոհ Նորիկ Պետրոսյանի, ոչ կոմունիստներ էին, ոչ էլ պատվիրակներ՝ «պատահական մարդիկ էին»: Դահլիճում, սակայն, եղան բոցաշունչ ելույթներ, միաձայն ընտրվեց կուսակցության ղեկավար կազմը՝ Ռ. Թովմասյանի գլխավորությամբ: Ընդդիմադիրները, բնականաբար, համաձայն չեն այդ որոշման հետ. «Այդ համագումարը համագումար չէ, մենք համագումար կհրավիրենք, իրենց էլ կհրավիրենք՝ կտեսնեք համագումարը ինչպես է լինում: Այ էդ համագումարը ինչ որոշի՝ այդպես էլ կանենք»,- «Առավոտին» փոխանցեց Խորեն Սարգսյանը: Ի դեպ, բարիկադների հակառակ կողմում հայտնվեցին անգամ ՀԿԿ ներկայիս ղեկավարության կողմնակիցները, որոնցից շատերը տեղում կողմնորոշվեցին՝ համալրելով ընդդիմության շարքերը. «Ես կոմունիստ եմ, ոչ մեկի կողմից էլ չեմ, երախտիքի խոսք ունեմ այս կուսակցությանը ասելու: Ամոթ իրենց, որ ամբիցիաներից էսպիսի բաներ են ստեղծում: Ավելի խայտառակում են առանց այդ էլ խայտառակ եղած կուսակցությունը: Թող իրենց խոսքն ասեն, համագումարն էլ որոշի ճիշտն ու սխալը»,- այսպես էին արտահայտվում վերնախավի տարաձայնություններից անտեղյակ շարքայինները: Չհաջողվեց ներս մտնել նույնիսկ Լիբանանից ժամանած հրավիրյալին: Իսկ անդրդվելի թովմասյանականները, որոնք նույնպես դուրսն էին մնացել, մի ցուցակ կազմեցին, որտեղ գրանցվում էին եւ փաստում, որ իրենք կողմ են ներսում ընդունվելիք ցանկացած որոշման: Իրադարձությունները, բնականաբար, զարգանում էին ծեծկռտուքով, փոխադարձ վիրավորանքներով: Ընդ որում, ծեծկռտուքը հրահրում էին 6-7 սափրագլուխ երիտասարդներ, 25-30 տարեկան: Նրանք հատուկ հետապնդում էին ընդդիմադիր կանանց եւ լեզվակռվի բռնվում, ինչ-որ պահի խոսակցությանը նաեւ տղամարդիկ էին խառնվում, ինչին հետեւում էին քաշքշոցն ու հայհոյանքները: Ոստիկանները սահմանափակվում էին միայն երիտասարդների հետ բարոյախրատական զրույցներ անցկացնելով: ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
