Առաջնորդվելով երկու պետությունների կողմից վավերացված Իրավասության մասին համաձայնագրով, Գյումրիում տեղի ունեցած հանցագործությունը պետք է ենթակա լիներ Հայաստանի իրավասու մարմինների քննությանը՝ ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կանոններով, որովհետեւ սպանությունը տեղի է ունեցել ռազմական բազայի տարածքից դուրս, հանցագործությունն ուղղված չէ Ռուսաստանի Դաշնության կամ ռուսական ռազմաբազայի անձնակազմի ներկայացուցիչների կամ վերջիններիս ընտանիքի անդամների դեմ, այն չի կրում զինվորական բնույթ:
Ավելին, տարիներ առաջ նմանատիպ մեկ այլ գործի նախաքննություն իրականացվել է հենց Հայաստանում՝ Գյումրիի կայազորի զինվորական դատախազության կողմից։
1999 թվականի ապրիլի 14-ին ռուսական 20-12 զորամասի երկու զինվոր՝ Դենիս Պոպովն ու Ալեքսանդր Կամենեւը, կամավոր լքել են իրենց զորամասը, ինչից հետո զինվորական ատրճանակներով կրակոցներ արձակել Գյումրիի Շահումյան փողոցում՝ Լաչինի շուկայում։ Նրանք կրակ են բացել շուկայում գտնվողների եւ փողոցով անցնող քաղաքացների ուղղությամբ։ Արդյունքում մեկ անձ մահացել էր, իսկ 8 հոգի տարբեր աստիճանի մարմնական վնասվածքներով տեղափոխվել հիվանդանոց։
Այս պարագայում էլ ռուս զինվորականները սպանությունն իրականացրել էին ռուսական բազայի տարածքից դուրս, բայց նախաքննությունն անցկացվել էր Հայաստանի իրավապահ մարմինների կողմից։
Կարդացեք նաև
Այն կարծիք-հիմնավորումները, թե Պերմյակովին հայտնաբերել են ռուս սահմանապահներն, ուստի գործի քննությունը պետք է իրականացվի ռուսական իրավապահների կողմից, հիմնազուրկ է, որովհետեւ վերը նշված համաձայնագրի, օրենքի որեւէ դրույթ նման իրավակարգավորում չի նախատեսում։
Տիգրանուհի ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
