«Ծնված օրվանից» լարախաղացությամբ զբաղվող ՀՀ մշակույթի գործիչ, լարախաղաց-աճպարար, գրող Վլադիմիր Հակոբյանը վեց գրքերի հեղինակ է, այժմ յոթերորդի վրա է աշխատում. «Վերևում լարախաղաց եմ, ներքևում՝ գրող: Ինչքան լարի վրա խաղամ, այնքան պետք է գրեմ»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց նա:
Նրա խոսքով՝ իր բոլոր գրքերը լարախաղացության մասին չեն. նաև քաղաքական գործիչների, մտավորականների մասին գրքեր ունի:
Ինչ վերաբերում է լարախաղացությանը, Վլադիմիր Հակոբյանն ասում է, որ ամսվա ընթացքում երկու-երեք ելույթ է ունենում. «Միայն տոնակատարությունների ժամանակ եմ հանդես գալիս լարախաղացությամբ. հրավիրում են, մինչև անգամ Արցախից եմ հրավեր ստացել: Հայաստանի, Արցախի հազարավոր գյուղերում եմ ելույթ ունեցել՝ ուրախացնելով մարդկանց»,- ասաց նա՝ նկատելով, որ այդ աշխատանքի դիմաց ստացած գումարով տպագրում է իր գրքերը, մի մասն էլ բաժանում է ընկերներին:
«Երբ լարի վրա եմ լինում, միայն մտածում եմ հաջողությամբ ավարտելու մասին,- ասում է նա,- հենց վերևից մի աղջկա եմ նայում (վերևից լավ են երևում), հանկարծ սկսում եմ ուրիշ բաների մասին մտածել, մի բան պատահում է ինձ»:
Կարդացեք նաև
69-ամյա լարախաղացը մտահոգվում է, որ հիմա լարախաղացներ գրեթե չունենք. «Հայկական կրկեսը նշանավոր լարախաղացներ է ունեցել: Ղազարյան ազգանունով մի լարախաղաց ունեինք, որն աշխարհում առաջինը լարի վրայից գլխիկոր իջնում էր ներքև: Այս պահին չունենք, շատ քիչ են, երկու-երեք հոգի»,- ասում է Վ. Հակոբյանը:
Նա ինքը աշակերտ չունի. «Մեկ-մեկ գալիս են մարդիկ, լարախաղացություն սովորելու ցանկություն են հայտնում, սակայն տեղ, պայմաններ չունեմ սովորեցնելու համար: Պետք է փորձենք չկորցնել հնագույն այս ավանդույթը: Ժամանակն է, որ մի անձնավորություն թողնեմ լարախաղացության ավանդույթները շարունակելու, հետագա սերունդներին փոխանցելու համար, բայց շատ ծնողներ հրաժարվում են. վախենում են, չեն վստահում: Իսկ այդ ողջ ծանրությունն ու պատասխանատվությունը ես չեմ կարող միայն ինձ վրա վերցնել»,- ասում է Վ. Հակոբյանը:
Սիրանուշ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Լուսանկարը՝ «Ա1+»-ի
