Այսօր Արցախյան ազատամարտի նվիրյալ Աշոտ Մանուկյանի մահվան 25-րդ տարելիցն է։
1994 թվականի փետրվարի 3-ին, երբ «Սասունցի Դավիթ» աշխարհազորային ջոկատի տղաները դեռևս մարտնչում էին առաջին գծում, կտրվեց լեգենդար հրամանատար Աշոտ Մանուկյանի կյանքի թելը։ Կյանք, որ խորհրդանշում է անձնազոհ սխրանք և նվիրում հայրենիքին։
Այսօր հրամանատարի շիրիմի մոտ էին հավաքվել նրա ընտանիքի անդամներն ու հարազատները, մարտական և մանկության տարիների ընկերները։ Հավաքվել էին հարգանքի տուրք մատուցելու հերոսին, նրա շիրիմին ծաղիկներ խոնարհելու համար։
Լեգենդար հրամանատարի կիսանդրին տեղադրված է նրա անունը կրող Երևանի Դավիթաշեն համայնքի № 93 դպրոցի բակում, որտեղ այսօր ևս Աշոտ Մանուկյանի հիշատակին կատարվեց ծաղկեդրում և խնկարկություն:
Վազգեն Սարգսյանը մի առիթով ասել է. «Աշոտ Մանուկյանն ամենաառաջին և ամենավառ դեմքերից է: Երբ Աշոտը ջոկատ կազմավորեց, մենք ոչինչ չունեինք` ո՛չ զենք, ո՛չ հագուստ, բայց նա ոչ միայն իր ջոկատին էր զենք մատակարարում, այլև` ուրիշների: Նա իր կազմակերպվածությամբ և ծավալով պետական տղա էր, պետական մտածողություն ուներ»:
Աշոտ Մանուկյանի հրամանատարությամբ «Սասունցի Դավիթ» ջոկատը 1990-1994 թվականներին մասնակցել է ՀՀ սահմանամերձ և Արցախի Հանրապետության Քաշաթաղի, Մարտակերտի, Հադրութի, Մարտունու, Շուշիի, Քարվաճառի, Աղդամի, Ֆիզուլիի (Հորադիզ) շրջանների ինքնապաշտպանական և ազատագրական մարտերին։
