Արդարադատության նախարարության «Սեւան» քրեակատարողական հիմնարկում 3 տարի է, ինչ իր պատիժն է կրում 54-ամյա կալանավոր Հոմերոս Նազարյանը:
Նրան երեք անգամ ներկայացրել են վաղակետ ազատման վարչական հանձնաժողովին եւ երեք անգամ էլ մերժվել է:
Վերջերս մահացել էր դատապարտյալի հայրը, նրան թույլատրել էին, որպեսզի մասնակցի հուղարկավորությանը:
Դատապարտյալը նամակ է ուղարկել հանրապետության նախագահին, արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանին, եւ նամակում նշել էր, որ հուղարկավորությունից հետո իր կողքին պետք է լիներ քրեակատարողական հիմնարկի հոգեբանը, սակայն նա վշտի մեջ անգամ իրեն չի ցավակցել:
Ավելին, նույն հոգեբանը բնութագիր էր տվել վաղակետ պայմանականի համար: Կալանավորը խմբագրությանն է ուղարկել երեք բնութագրերը, որոնք նույն ձեւակերպումներով են, առանց ստորակետն ու կետադրությունը փոխելու, միայն ամսաթվերն են տարբեր:
Հոգեբանը դատապարտյալի համար գրել էր. «Չի մասնակցում հիմնարկում իրականացվող միջոցառումներին», «Բնավորությամբ ծածկամիտ է, խորամանկ , չշփվող», «Կարգապահությունը՝ խախտում ցույց չի տվել, չի խրախուսվել», «Եզրակացություն դատապարտյալի ուղղման աստիճանի վերաբերյալ. Հ. Նազարյանի ուղղման գործընթացի ծրագրի արդյունքները միջին են, ռիսկայնությունը՝ միջին, բնութագրվում է բացասական, ուղղվելու համար պատժի մնացած մասը կրելու կարիք ունի»:
Հոմերոս Նազարյանը, այս բնութագրին հակառակ, հայտնում է, որ մասնակցել է միակ միջոցառմանը՝ շախմատի մրցաշարի, «ազարտնի խաղեր» չի խաղում, թմրամոլ չի:
Կալանավորը երգիծական գրչով ներկայացնում է իր եւ հոգեբանի երկխոսությունը.
Հոգեբան.-Նազարյան, ինչու ես եկել:
-Եկել եմ իմանամ, թե ինչու ես բնութագիրս բացասական գրել:
Հոգեբան.-Չես մասնակցում հիմնարկում իրականացվող միջոցառումներին:
-Մի միջոցառում է եղել՝ շախմատ, մասնակցել եմ:
Հոգեբան.-Բա, որ ասում եմ՝ չես ուղղվել, փոխարեն ղումար խաղաս, շախմատ ես խաղում, բա ամոթ չի՞:
«Ջոկատի պետը, որը նաեւ սոցիալ-հոգեբան է, առավոտյան գալիս է աշխատանքի, մինչ ժ.11-ը գտնվում է իր գրասենյակում, եթե դատապարտյալները դիմումներ են ունենում, բոլորին անխտիր մերժում է:
Այդ ժամանակ հավաքվում է նաեւ հանձնուքի եւ տեսակցությանը վերաբերող դիմումները:
Ժ.11-ից հետո կալանավորը չի կարողանում հանձնուքի եւ տեսակցությունների դիմումները հանձնել նրան, ստիպված ես այլ ջոկատի պետի գտնել, որ հանձնի նրան: Հոգեբանն իմ նկատմամբ թշնամությամբ է տրամադրված, քանի որ ես լավ գիտեմ օրենքները, իմ կողքին գտնվող դատապարտյալների իրավունքները, եւ փորձում եմ պաշտպանել դրանք»,-գրում է դատապարտյալը:
Դատապարտյալի կարծիքով, իր թշնամին օրենքների լավ իմացությունն է:
Դատապարտյալն ասում է, որ հոգեբանը բացի այն, որ չի հանդիպում դատապարտյալների հետ, անգամ գրելու համար թուղթ չի տրամադրում նրանց:
Նա ուզում է, որ իր նամակը հասանելի լինի արդարադատության նախարարին, որպեսզի նախարարը ճիշտ պատկերացում կազմի դատապարտյալների կյանքի մասին:
«Նույնիսկ եթե կալանավորը բաց կալանքի դիմում է գրում, ապա հոգեբանը այն չի վերցնում, պատճառաբանելով, թե մինչ քո համար վարչությունից չասեն, չի կարող վերցնել: Սա ինչ է, կոռուպցիա չէ՞»,-հարցնում է դատապարտյալը:
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆ
