Ա
Դու հեռացել ես ինչպես արեւը,
Որ գիշերում է լեռներից անդին,
Դարձել ես լքված մի վտարանդի,
Ում չեն ցանկանում մարդիկ բարեւել:
Դարձել ես օտար քեզ եւ աշխարհին,
Եվ մոռացվել է քո փառքի մասին,
Մոռացվել է քո հոգու անբասիր,
Խոսքը ճոխաբան ու չնաշխարհիկ:
Հետո կամաչեն նրանք ապիկար,
Եվ կափսոսան, որ քեզ չեն հասկացել,
Իրենց կկոչեն երախտամոռ ցեղ՝
Հոգով ընչաքաղց եւ մտոք տկար:
Բ
Լուսինն անցավ սեւ ամպերի գիրկը,
Ամպերը նրան ծածկեցին դաժան,
Գիշերը փոխեց իր տեղն ու դիրքը,
Ապա աշունը եկավ տարաժամ:
Կարդացեք նաև
Կարոտը տարավ աչքերիդ լույսը,
Սպասումները տանջեցին հոգիդ,
Կյանքդ կարծես այս աշխարհից դուրս է,
Եվ հարազատ է ժամը մորմոքիդ:
Մենացիր քո մեջ որպես մտածող,
Նայիր հայելուն՝ ինքդ քեզ ծանիր,
Ապրիր քո ցավը եւ զղջալացով,
Որ ծառայել ես քո դավաճանին:
ՄԵՐՈՒԺԱՆ
2018թ.
«Առավոտ» օրաթերթ
28.10.2021
