2007թ.-ին, երբ Ինդիանայի համալսարանի ստորջրյա հետազոտությունների խմբի ղեկավար պրոֆեսոր Չարլզ Դ Բիքերը առաջին անգամ սուզվեց Դոմինիկյան Հանրապետության ափամերձ ջրերի մեջ, որպեսզի տեսնի 300 տարվա խորտակված նավը, նա պատկերացում անգամ չուներ, որ իր հայտնագործությունը իրեն կհասցնի մինչև Սուրաթ: Գրում է «Թայմս օֆ Ինդիա» թերթը:
Բիքերը ոչ միայն հայտնաբերեց տարածաշրջանի 17-րդ դարի ծովային գանձերը, այլև հնարավորություն ունեցավ ուսումնասիրելու 300 տարվա վաղեմություն ունեցող նավերի կառուցման տեխնիկան:
Եվ Մեծ Բրիտանիայի ազգային արխիվները ուսումնասիրելով՝ նա պարզեց, որ «Քուդաղ Մերչանթ» և «Կարա Մերչանթ» նավերը նույնն են, կառուցվել են Սուրաթում և պատկանում էին հայերի: Նավի հայտնաբերումը 17-րդ դարում Բրիտանիան ցնցած ծովահեն Վիլյամ Քիդդի «վերջին նվերն» էր մարդկությանը, քանի որ, եթե նա նավը չգողանար ու չհասցներ Դոմինիկյանի ափերի մոտ, այն դժվար թե հայտնաբերվեր: Քիդդին ի վերջո կախաղան բարձրացրին:
Այս շաբաթ Բիքերը և հայ ֆիզիկոս-հետազոտող Պավել Գալումյանը այս պատմության դրվագները պատմեցին Հնդկաստանի Մահարաջա համալսարանի ուսանողներին:
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
