Երևանյան Brain Killers դպրոցական թիմը միջազգային հարթակում «Молот Тора» մրցույթում հաղթանակ է տարել: Նշենք, որ «Ե՞րբ, ի՞նչ որտե՞ղ» խաղի մրցաշարին մասնակցել են 5 երկրների 285 թիմեր:
«Առավոտ երիտասարդականը» զրուցեց թիմի մարզիչ Տիգրան Քոչարյանի, թիմի անդամներ Հովհաննես Գեղամյանի, Էդգար Սերոբյանի հետ, (Արամի հետ չհաջողվեց խոսել): Թիմի մարզչի՝ Տիգրան Քոչարյանի խոսքով՝ թիմի հաղթանակը սպասված արդյունքն էր. «Թիմը Հայաստանի դպրոցների առաջնության հաղթողն է եղել, նույնիսկ իր մակարդակով մրցել է ուսանողական թիմերի հետ, զբաղեցրել 4-րդ տեղը: Եվրոպական մրցաշարում էլ ութնյակում է եղել: Ես իմ ամբողջ փորձը փոխանցել եմ իրենց: Վերջին 4 տարվա ընթացքում դպրոցականների շրջանում ամենաուժեղ թիմն է եղել, ուկրաինացիները, բելառուսները մեծ հարգանքով էին խոսում մեր մասին»: Իսկ ահա թիմի անդամներից Էդգար Սերոբյանն ասում է՝ հաղթանակը երկար աշխատանքի և մարզումների արդյուքն է. «Անկեղծ ասեմ, այդ հաղթանակը մի քիչ անսպասելի էր»,- ասում է նա:
Հարցին, թե նրանց կարծիքով՝ ամենաուժեղ մրցակիցները ո՞ր երկրի ներկայացուցիչներն էին, թիմի ավագ Հովհաննես Գեղամյանը պատասխանում է. «Դժվար է առանձնացնել որևէ երկիր, բայց սովորաբար ուժեղագույն թիմերը լինում են սլավոնական երկրներից` ՌԴ, Ուկրաինա, Բելառուս: Այնտեղ ավելի մեծ ուշադրություն են դարձնում դպրոցականների ինտելեկտուալ զարգացմանը, սովորաբար ինտելեկտուալ խաղերում նրանք բարձր արդյունքներ են ցուցադրում»:
Նշենք, որ երևանյան թիմը կազմավորվել է երկու տարի առաջ: Հարցին, թե ում մտահղացումն էր թիմը կոչել Brain Killers, էդգարը պատասխանում է ՝ իրենը. «Ճիշտն ասած, շատ երկար եինք մտածում, այդ անունը որոշել ենք հենց չեմպիոնատից առաջ, երբ արդեն հասկանալի էր, որ առանց անվանման խաղալ հնարավոր չէ: Պետք էր անուն մտածել, որը և՛ կապ կունենար ինտելեկտուալ խաղերի հետ, և՛ կլիներ երիտասարդական, բայց նաև պետք է լիներ մարտական, որովհետև ցանկացած խաղի իմաստը հաղթանակն է, այդ պատճառով էլ ընտրեցինք այդ անունը»:
Կարդացեք նաև
Երկու տարվա ընթացքում թե՛ մարզիչը, թե՛ թիմի մյուս անդամները հասցրել են մտերմանալ միմյանց հետ. «Բացի մարզումներից՝ դու պիտի հաշվի առնես երեխաների հոգեբանությունը, իմանաս՝ ի՞նչ նախասիրություններ ունեն և այլն»,-ասում է Տիգրան Քոչարյանը:
Թիմի անդամներին առանձին-առանձին խնդրեցինք բնութագրել միմյանց:
«Հովհաննեսը շատ ուժեղ խաղացող է ու նաև լավ ընկեր: Իմ ու նրա մտքերը շատ դեպքերում համընկնում են, այս իսկ պատճառով լավ ընկերներ ենք դարձել»,-ասում է Էդգարը:
«Դժվար է բնորոշել ընկերոջը, կարող եմ միայն ասել, որ իր մեջ ամենից շատ գնահատում եմ նպատակասլաց և ազնիվ մարդ լինելը»,-նշում է Հովհաննեսը:
Իսկ Արամի մասին ասում են, որ նա շատ կարդացող և գրագետ տղա է. «Ես ինքս ինձ համարում եմ կարդացող մարդ, բայց մեկ-մեկ պարզվում է, որ Արամը այնպիսի գրքեր է կարդացել, որոնց մասին ես անգամ չեմ լսել»,-հավելում է Հովհաննեսը:
Թիմի հետ կապված բազում հետաքրքիր և ինչո՞ւ չէ զավեշտալի դեպքեր են եղել: Էդգարը հիշում է. «Մրցումների ժամանակ Ռուսաստանում մտել էինք պիցցերիա և պարզվել եր, որ այնտեղի տերը ու մի քանի աշխատողը հայ են: Երբ իմացան, որ մենք էլ ենք հայ և եկել ենք այստեղ խաղերին մասնակցելու, շատ ջերմ ընդունեցին ու նույնիսկ հայավարի «պատիվ տվեցին»:
Նշենք, որ տղանները պատրաստվում են դառնալ ուսանողներ: Հովհաննեսն այս տարի ընդունվել է Մոսկվայի «Высшая Школа Экономики» համալսարանը, Էդգարը ևս պատրաստվում է այդ համալսարանում շարունակել ուսումը, իսկ Արամը արդեն ընդունվել է Մոսկվաի «РГУТИС» համալսարանը: Թիմի մարզչի ՝Տիգրան Քոչարյանի խոսքով՝ այնուամենայնիվ շարունակվելու են թիմի մարզումները: «Տղաները արտասամանում են սովորելու, բայց ամեն ինչ կանենք, որպեսզի շարունակվեն մարզումները»,-ասում է մարզիչը: Խոսելով առհասարակ հայ երիտասադների ներուժի մասին՝ նա նշում է. «Շախմատը մեզ օրինակ, հայկական ինտելկտն այն մեծ բրենդն է, որը կարող ենք վաճառել առանց մեծ ներդրումներ ունենալով»:
Ըստ Տիգրան Քոչարյանի՝ միայն համապատասխան գիտելիք, ցանկություն և մի փոքր աջակցություն ունենալու դեպքում հնարավոր է հանդես գալ միջազգային հարթակում: Նա նշեց, որ իրենց աջակցել է պետությունը, օժանդակել՝ մարզումների համար դահլիճ և ֆինանսական միջոցներ տրամադրելով:
Նազենի Բաղդասարյան
