Ըստ Լեզվի պետական տեսչության պետ ՍԵՐԳՈ ԵՐԻՑՅԱՆԻ, «Ռադիոյի եւ հեռուստատեսության՝ մասին» օրենքը ունի նաեւ լեզվին վերաբերող հոդված, որն ավելի է հստակեցնում «Լեզվի մասին» օրենքի պահանջները.
-Այնտեղ նշված է, որ հեռուստահաղորդման լեզուն գրական հայերենն է, բացառություն է արվում ազգային փոքրամասնությունների համար, որոնց լեզուներով որոշակի ժամաքանակի հաղորդումներ պետք է հեռարձակվեն: Ռադիոյի եթերում դա ինչ-որ չափով կարգավորված է, ինչը չես ասի հեռուստատեսության մասին, որտեղ սկզբունքորեն ազգային փոքրամասնությունների համար նախատեսված հաղորդումներ չկան:
Եվ պարզապես զավեշտալի է որոշ հեռուստաընկերությունների արդարացումը, թե, իբր, ռուսերեն տրվող որոշ հաղորդումներ ուղղված են ազգային փոքրամասնություններին: Եթերը պետք է լինի հայալեզու, այն էլ` գրական մաքուր հայերենով: Մինչդեռ առանձին հեռուստաընկերություններ ոչ միայն կինոնկարներ են ցուցադրում ոչ հայերենով, այլեւ երբեմն ալարում կամ հարկ չեն համարում այլ լեզվով հանդես եկող մարդկանց խոսքը թարգմանությամբ ներկայացնել:
Ոչ մեկը չէր պատկերացնում, թե հնարավոր է «Ի՞նչ, որտե՞ղ, ե՞րբ» հաղորդաշարը ներկայացնել հայերեն, բայց դա արվեց: Սակայն դրա կողքին «Հայաստանի ձայնը» նախագծի մարզիչներից երկուսը խոսում են ռուսերեն: Եթե չեն տիրապետում հայերենին, պետք է ապահովվի համաժամանակյա թարգմանություն: Ընդ որում, այդ հաղորդումները տեսագրվում են, եւ մոնտաժի ժամանակ կարելի է դա ապահովել թարգմանությամբ: Պետք է մեզ հարգենք, հարգենք մեր լեզուն, մեր եթերի լեզուն:
«Հայոց աշխարհ»
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ թերթի այսօրվա համարում:
