«Մանրազնին կերպով դիտել ենք բոլոր ֆիլմերը: Ժյուրիի քննարկումներն անցնում էին շատ հետաքրքիր ու համագործակցական ոգով: Քննարկումների մակարդակն այն չէր՝ հավանել ես, թե չես հավանել: Ուշադրություն էինք դարձնում բովանդակությանը, ձեւաչափին, ֆիլմում ռեժիսորի վերաբերմունքին, ինչը երեւում էր: Առանց մեծ դժվարությունների ու խնդիրների եկանք ընդհանուր եզրակացության»,- «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի ամփոփիչ ասուլիսի ժամանակ ասաց խաղարկային մրցույթի ժյուրիի նախագահ Ֆրեդ Քելեմենը:
Հուլիսի 10-17-ն անցկացված «Ոսկե ծիրան» 13-րդ միջազգային կինոփառատոնի մրցանակակիրները հայտնի են դարձել երեկ երեկոյան փակման հանդիսավոր արարողության ժամանակ:
Ի դեպ, նրանք, ովքեր փառատոնային օրերի ընթացքում չեն հասցրել ֆիլմ դիտել, այսօր նույնպես հնարավորություն կունենան դիտելու մրցանակակիր ֆիլմերն ու մի քանի ֆիլմ արտամրցութային ծրագրից:
Փառատոնի ժյուրին այս տարի նախագահում էր կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը: Մանսուրյանի խոսքով՝ բարձր որակի փառատոն էր, որն ունեցավ աշխույժ ընթացք:
Կարդացեք նաև
«Կինոն աղմկոտ բնագավառ է, այդ աղմուկը մեզ էլ էր շրջապատել: Այս ընթացքում ծանոթություններ եղան ոչ միայն ֆիլմերի, այլեւ ժյուրիի անդամների, կինոյին նվիրված մարդկանց հետ: Փառատոնին մասնակցելն ինձ համար հետաքրքիր փորձություն էր»,- նշեց կոմպոզիտորը:
Հագեցած էին ինչպես խաղարկային ու վավերագրական մրցույթները, այնպես էլ «Հայկական համայնապատկերը»: Մրցույթի ժյուրիում էր նաեւ երգահան Մարինա Ալեսը:
«Ինձ համար դժվար էր. միակ հայն էի ժյուրիում: Կարեւոր էր տեսնել՝ ինչպիսին է օտար մասնագետների գնահատականը: Հետաքրքիր տեսակետներ կային:
Հայ կինոյի երիտասարդ ներկայացուցիչները Եվրոպայից, Ռուսաստանից, Հայաստանից իրենց ֆիլմերում նույն հարցադրումներն են անում աշխարհին: Ուրախ եմ, որ անկախ նրանից՝ ինչ է կատարվում, ինչ ծանր կացության մեջ ենք գտնվում, կա ճգնաժամ, թե չկա, հայերն արարում են, հետաքրքիր կինո ստեղծում»,- ասաց Ալեսը:
Խաղարկային ֆիլմերի մրցույթում հաղթած «Բալերի անունները» (ռեժիսոր՝ Բրանկո Շմիդտ (Խորվաթիա) ֆիլմին մրցանակ է շնորհել նաեւ փառատոնի FIPRESCI ժյուրին:
«Տիգրան Մանսուրյանի հետ խոսում էինք, թե ինչպես եղավ, որ մենք նույն ֆիլմն ընտրեցինք: Խորվաթական այդ ֆիլմում ցանկացած ազգ, ժողովուրդ, երկիր իրեն կարող է «կարդալ»: Կինոյի բարձրագույն նպատակն էլ հենց դա է՝ այնպես խոսել սեփական հողի անունից, որ ուրիշ հողի բնակիչն էլ կարդա»,- նշեց FIPRESCI ժյուրիի անդամ, կինոգետ Դավիթ Մուրադյանը:
Մուրադյանի դիտարկմամբ՝ կինոն դառնում է անողոք, այնպես, ինչպես ժամանակը:
«Դժվար, մարդու վրա ծանրորեն նստած ժամանակներում ենք ապրում: Կինոն փորձում է հասկանալ՝ մարդն ինչպես է դիմադրում այդ ծանրությանը, որքանով է դիմադրում, ինչ է կորցնում այդ դիմադրության մեջ ու ինչ է գտնում: Եկել է ծանր ժամանակների մեջ մարդու փորձության մասին ֆիլմ նկարահանելու ժամանակը»,- ամփոփեց կինոգետը:
Սիրանուշ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
